Το φιλόκαλον, το φιλοπρόοδον, το ευφορώτατον και
φιλογενέστατον χωρίον μας Δοξάτο.
Τόπος αιματόβρεχτος, τόπος δακρύων, τόπος μαρτύρων και
ηρώων, γιατί δεν υπήρξε καμιά ελληνική γωνιά , να έχει δεχτεί, δύο
ολοκαυτώματα, δύο ομηρίες , δύο καταστροφές, σφαγές και εμπρησμούς και τρεις συνολικά
εισβολές μέσα σε τρεις δεκαετίες.
Αιτία
Όχι απλά η στρατηγική θέση επί αμαξιτής οδού μεταξύ Δράμας
και Καβάλας, αλλά και το πάθος των Δοξατιανών για την ελευθερία. Η συμμετοχή
τους στον Μακεδονικό Αγώνα, η εμμονή τους στην ελληνική γλώσσα και Παιδεία,
στην ελληνική Ορθοδοξία, ο πλούτος και η ευμάρεια, ως κέντρο ελέγχου της
καλλιέργειας, της επεξεργασίας και του εμπορίου του καπνού.
Αποδίδουν τιμές όλα αυτά τα χρόνια στο Δοξάτο :
Ο πρώτος πολίτης της χώρας. Η Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και
η σχολή Ευελπίδων, Σχολεία και Πανεπιστήμια με καθηγητές και φοιτητές του
εξωτερικού (Unesco). Δήμαρχοι του
εξωτερικού και άλλων μαρτυρικών πόλεων της Ελλάδας, ο Υπουργός Άμυνας.
Με μήνυμα γραπτό χαιρετά ο Παναγιώτατος Πατριάρχης τους κατοίκους του Δοξάτου,
αποδίδοντας τιμές στην ηρωική θυσία και τη λαμπρή ιστορία τους.Αλλά κυρίως ο
θαυμασμός των απλών ανθρώπων και των μικρών μαθητών των σχολείων που
επισκέπτονται και τιμούν συχνά τον όμορφο τόπο μας.
Μαθητές, ΚΑΠΗ, εκπαιδευτικοί, φίλοι του Δοξάτου, ξεναγούνται
στην ιστο-
ρία και διοργανώνονται σεμινάρια για την τοπική ιστορία στον
πιο κατάλλη-
λο τόπο με φόντο τις φωτογραφικές συλλογές της ιστορίας του
Δοξάτου.
Μια «πορεία στο χρόνο» εκφράζει ο Πολιτιστικός Σύλλογος του
Δοξάτου
με τις φωτογραφίες των Δοξατιανών στις καθημερινές
στιγμές, στα πανηγύρια, στο σχολείο, στη θρησκευτική ζωή,
στα
καπνά, αλλά και στην ομηρία στην κατοχή και στην Αντίσταση,
στην οικονο-
μία, στη διασκέδαση, στο γάμο, στις ιπποδρομίες
• Αφιέρωμα και στην εκπαίδευση και στους δασκάλους του Δημοτικού
Σχο-
λείου, αλλά και στο Λύκειο του Δοξάτου , ως κομμάτι της ιστορίας
του τόπου.
• Συναυλίες, εκθέσεις, εκδόσεις και η δεκαπενταετής πορεία
της εφημερίδας που
εκδίδει το ΔΣ του Συλλόγου.
Σήμερα κόντρα στο ρεύμα των καιρών, που τείνει να αποκόψει
τον άνθρωπο από τις ρίζες του, υπάρχουν άνθρωποι που αφιερώνουν ατέλειωτες ώρες
από τον ελεύθερο χρόνο τους στη διάσωση και διάδοση της πολιτιστικής μας
κληρονομιάς, δίνοντας μάχη με τη λήθη και την κοινωνική αδιαφορία και
φροντίζοντας να μεταλαμπαδεύσουν την αγάπη τους αυτή στις νεότερες γενιές. Εμείς
ως νεότεροι κάτοικοι του Δοξάτου οφείλουμε ν διαφυλάξουμε τη βαριά αυτή
παρακαταθήκη των ηρωικών αγώνων των παππούδων μας, ως βαριά κληρονομιά, αλλά και την αγάπη για τον
πολιτισμό και την παράδοση.
