Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία Δοξάτου "Φίλιπποι" και μουσικές διαδρομές Δοξάτου

“Βαίνομεν θυμήρεις επί της ωραίας μεταξύ Δράμας και Καβάλας αμαξιτής οδού, διερχόμενοι μετά ώρας οδοιπορίαν διά την όψιν πόλεως ως εκ των καλών και ευπρεπών αυτής οικιών εχούσης κώμης Δοξάτου, ευημερούσης εκ της καλλιεργείας και εμπορίας του καπνού, εν η θάλλει και προάγεται διά της Ελληνικής παιδείας μία των σημαντικότερων Ελληνορθοδόξων κοινοτήτων της επαρχίας Δράμας” .
Το 1874 αναφέρεται η ύπαρξη στο Δοξάτο μιας Φιλεκπαιδευτικής Αδελφότητας με την επωνυμία:
 “Οι Φίλιπποι”  Χώρες και λαοί χαρακτηρίζονται πολλές φορές από τα άλογά τους «φίλιπποι» όπως οι Θράκες, και όλη η ευρύτερη περιοχή μας. Αξιοσημείωτο είναι ότι το όνομα χρησιμοποιείται ευρύτατα μόνο στο Δοξάτο και όχι στους πλησιέστερους οικισμούς.

Η αδελφότητα αυτή διατηρούσε ένα καλά οργανωμένο αναγνωστήριο στο οποίο σύχναζαν όλοι σχεδόν οι νέοι της κωμόπολης αυτής.

 Το αναγνωστήριο ήταν ένα τριώροφο κτίριο, δίπλα ακριβώς στο ιερό της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου. Εκεί μελετούσαν διάφορα βιβλία εθνικού περιεχομένου και συζητούσαν για τα προβλήματα του Ελληνισμού .

 Στον πρώτο όροφο του αναγνωστηρίου λειτουργούσε μια λέσχη (καφενείο), που αργότερα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο Μακεδονικό Αγώνα.

 Επίσης, το 1879 αναφέρεται και μια αρχαιολογική εταιρεία -πρόκειται μάλλον για τη ν ίδια Αδελφότητα - που είχε σκοπό τη συγκέντρωση λαογραφικού υλικού, την περισυλλογή αρχαιολογικών θησαυρών και ζωντανών γλωσσικών μνημείων του λαού .

Το γλωσσικό και λαογραφικό υλικό αποστέλλεται στην Αθήνα και δημοσιεύεται στο περιοδικό “Παρνασσός”.
 Η αδελφότητα “Οι Φίλιπποι” συνεχίζει τη δράση της και μετά την απελευθέρωση της περιοχής (1913), μέχρι και σήμερα ως “Φιλοπροοδευτικός και Γυμναστικός Σύλλογος” .
Ακόμη οι δυο όμιλοι:

Ο μουσικός όμιλος με τη φιλαρμονική δηλαδή και το συγκρότημα μαντολινάτας που συνεχίζουν εκτός της μαντολινάτας μέχρι σήμερα.

Και ο δραματικός όμιλος.
Τα δύο αυτά σωματεία συνεργάζονταν και ανέβαζαν διάφορα έργα με εθνικό κυρίως περιεχόμενο.
Οι παραστάσεις δίνονταν στο κτίριο του αναγνωστηρίου, όπου και στεγάζονταν. Τις εισπράξεις από τις παραστάσεις τις διέθεταν πάντοτε για φιλανθρωπικούς και φιλεκπαιδευτικούς σκοπούς.
 Τους ίδιους σκοπούς εξυπηρετούσε, επίσης, και μια “Φιλόπτωχος Αδελφότης Κυριών” .

Για την αγαστή συνεργασία των συλλόγων αυτών η Μ. Χατζή Καλού αναφέρει:

“Διατηρούσι όμιλον μουσικόν καλώς κατηρτισμένον και όμιλον δραματικόν. Τα δύο σωματεία αδελφικά συνεργάζονται από καιρού εις καιρόν, δίδονται παραστάσεις επί σκηνής, παριστάνονται δε διάφορα εθνικά και ηρωικά δράματα, λαμβανουσών μέρος εις τας παραστάσεις και δεσποινίδων. Αι κυρίαι διατηρούσι φιλόπτωχον αδελφότητα, καλώς κατηρτισμένην, εξ ης πολλοί των πασχόντων αδελφών ευρίσκουσι υποστήρηξιν και περίθαλψιν” .
 Η “Φιλόπτωχος Αδελφότης Κυριών” θα συνεχίσει την προσφορά βοήθειας στους πάσχοντες αδελφούς κυρίως στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα.
Θα παράσχει πολυτιμότατη βοήθεια, κύρια ενδυματολογική, στους Μακεδονομάχους του Καπετάν Τζάρα, ο οποίος δρούσε στην περιοχή αυτή και πολλοί κάτοικοι του Δοξάτου συμμετείχαν ενεργά. Σήμερα έχει δοθεί τιμής ένεκεν σε κεντρικό δρόμο του Δοξάτου το όνομα του Μακεδονομάχου καπετάν Νταή Τζάρα.

Ελληνικοί Μακεδονικοί Σύλλογοι στα ντόπια χωριά της Ανατολικής Μακεδονίας(1870-1913)

 Φιλεκπαιδευτικοί Σύλλογοι και Αδελφότητες στους καζάδες Δράμας, Ζίχνης και Νευροκοπίου(1870-1913). Του Γιάννη Αθανασιάδη

«Μέσα στην πενταετία, από το 1870 ως το 1875, χάρη στις ενέργειες  δύο κεντρικών Συλλόγων, της Αθήνας και της Κωνσταντινούπολης, δεκάδες ελληνικοί Σύλλογοι και Αδελφότητες συστήθηκαν σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά της Μακεδονίας και των άλλων περιφερειών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Οι σύλλογοι αυτοί ενίσχυσαν και επέβλεπαν την καλή λειτουργία των σχολείων, σε συνεργασία με τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης (δημογεροντία-Εκκλησία).Ταυτόχρονα, όμως, μεριμνούσαν και για την πνευματική, εθνική, καθώς και θρησκευτική καθοδήγηση των κατοίκων των περιοχών τους.
Τα ηγετικά στελέχη των συλλόγων αποτελούσαν άτομα με ειδικότερη κατάρτιση (έμποροι, εκπαιδευτικοί και κυρίως γιατροί) και εθνική ιδεολογία, γι’ αυτό και οι σύλλογοι διαπνέονταν από έντονα φιλελεύθερες και εθνικές αντιλήψεις .
Αναμφίβολα, λοιπόν, οι Φιλεκπαιδευτικοί Σύλλογοι και Αδελφότητες, καθώς και τα φιλανθρωπικά και φιλοπρόοδα σωματεία, που έδρασαν στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα και μέχρι την απελευθέρωση της Μακεδονίας (1913), σε όλο το χώρο της Μακεδονίας και του υπόλοιπου αλύτρωτου Ελληνισμού, διεξήγαγαν έναν ανελέητο αγώνα κατά του πανσλαβισμού και του βουλγαρικού κινδύνου, προέβαλαν και εμπέδωσαν τις ιδέες και την επιρροή του Ελληνισμού και παράλληλα τόνωσαν το θρησκευτικό συναίσθημα των κατοίκων τους.
Οι Σύλλογοι αυτοί ιδρύουν και επιβλέπουν τα σχολεία, διαδίδουν τις ελληνικές ιδέες και αποκτούν μια ηθική και πνευματική επιρροή, που, σε δεδομένη στιγμή, μπορεί να τους χρησιμεύει για εθνικούς, θρησκευτικούς και πολιτικούς σκοπούς. Πρόκειται για μια ηθική και κοινωνική κατάκτηση, πρόδρομο προβαλλόμενης πολιτικής και εδαφικής κατάκτησης».

Η γνωστή τραγική κωμόπολη Δοξάτο, που πριν από την ολοκληρωτική καταστροφή της από τους Βουλγάρους, το 1913, είχε αναπτύξει
αξιόλογη εκπαιδευτική και φιλεκπαιδευτική δραστηριότητα.

Το 1874 ιδρύθηκε η φιλεκπαιδευτική αδελφότητα «Οι Φίλιπποι», που διατηρούσε ένα οργανωμένο αναγνωστήριο για τους νέους –ήταν ένα τριώροφο κτίριο δίπλα στο ιερό του ναού του Αγίου Αθανασίου, το αναγνωστήριο κατεδαφίστηκε από τους Βουλγάρους το 1943. Στις 9 και 10 Ιανουαρίου του 1927 πραγματοποιήθηκε στο Δοξάτο το Β΄ Τοπικό Παιδαγωγικό Συνέδριο.

Το 1908 κτίστηκε στο Δοξάτο καινούριο διδακτήριο με ερανική προσφορά των κατοίκων και ολοκληρώθηκε το 1909 –καταστράφηκε το 1913 και ανακατασκευάστηκε το 1924. Η θεμελίωσή του έγινε από τον Εθνομάρτυρα Μητροπολίτη Δράμας Χρυσόστομο. Το διδακτήριο είχε 13 αίθουσες, δύο γραφεία, δύο αποθήκες και πλακόστρωτη στέγη με τρεις τρούλους και η δαπάνη του ανήλθε στις 5.000 τουρκικές χρυσές λίρες. Στη στέγη του διδακτηρίου γίνονταν μυστικές συσκέψεις για τον απελευθερωτικό αγώνα. Πρωτοπόρος στο Μακεδονικό Αγώνα στην περιοχή της Δράμας ήταν ο Εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Δράμας Χρυσόστομος.

Στα σχολεία του Δοξάτου φοίτησαν αγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνα και το 1902 είχε οργανωθεί η Επιτροπή Άμυνας Δοξάτου.
 Κάτω από το βλέμμα του Παγγαίου στο πέρασμα της αρχαίας Εγνατίας ανάμεσα σε Αμφίπολη και Φιλίππους το Δοξάτο ορθώνεται θάλλουσα κώμη. Από τον θράκα ιππέα, στα χρόνια των Μακεδόνων, τα Ελληνιστικά χρόνια, τα Ρωμαϊκά και μετέπειτα Βυζαντινά και νεότερα χρόνια.

Ο μεγάλος κουσούς η πρώτη διαδρομή των ιπποδρομιών είχε ως αφετηρία  την Τούμπα το Ντοξάτ Τεπέ. Κάτω από τη σκιά του Παγγαίου η Τούμπα στα ίχνη της αρχαίας Εγνατίας, πέρασμα οδοιπόρων, φιλοσόφων, ευαγγελιστών και στρατευμάτων,   αλλά και τόπος πιθανώς λατρείας του αλόγου. (3η φ)

Το άλογο, ο μύθος, ο σύντροφος του Δοξατιανού, στην ειρήνη και στον πόλεμο, το αφοσιωμένο, το περήφανο και πιστό άλογο.

Σύμβολο και ενσάρκωση της αδάμαστης φύσης

Από τον Θράκα ιππέα, στα χρόνια των Μακεδόνων, τα Ελληνιστικά χρόνια, τα Ρωμαϊκά και μετέπειτα Βυζαντινά και νεότερα χρόνια.

Ο μεγάλος κουσούς η πρώτη διαδρομή των ιπποδρομιών είχε ως αφετηρία  την Τούμπα το Ντοξάτ Τεπέ.

Κάτω από τη σκιά του Παγγαίου η Τούμπα στα ίχνη της αρχαίας Εγνατίας, πέρασμα οδοιπόρων, φιλοσόφων, ευαγγελιστών και στρατευμάτων,   αλλά και τόπος πιθανώς λατρείας του αλόγου.

Το άλογο, ο μύθος, ο σύντροφος του Δοξατιανού, στην ειρήνη και στον πόλεμο, το αφοσιωμένο, το περήφανο και πιστό άλογο.

Σύμβολο και ενσάρκωση της αδάμαστης φύσης

Η πεδιάδα της περιοχής γνώρισε στους βυζαντινούς χρόνους τις σλαβικές επιδρομές και την παραμονή των Φράγκων, όταν οι Ιππότες αναζητούσαν περιπέτειες και πλούτη στην Ανατολή. Θεωρείται πιθανό πως οι γνωστοί από τους προϊστορικούς χρόνους οικισμοί εγκαταλείφθηκαν από τους κατοίκους, καθώς αυτοί θα αναζητούσαν ασφαλή τόπο στα ορεινά.

Και πολλοί εζήλωσαν τη δόξα του Δοξάτου….

Κι ήρθαν εχθροί και κούρσεψαν τα υπάρχοντα του τόπου, έσφαξαν τα παλικάρια .

Κι όμως δε λύγισε κανείς. Χαλυβώθηκαν οι συνειδήσεις και το φρόνημα.

Οι γυναίκες μαυροφορέθηκαν, αλλά δεν έπεσαν. Με ορθό το ανάστημα συνέχισαν.

Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που το Δοξάτο δέχεται συνέχεια τις επιθέσεις των βορείων γειτόνων;

Η οικονομική ευμάρεια που απορρέει από την καλλιέργεια  και το εμπόριο του καπνού, η επιμονή των κατοίκων του Δοξάτου στην ελληνική γλώσσα και ελληνική Ορθοδοξία, η συμμετοχή των κατοίκων στον Μακεδονικό Αγώνα , και στους απελευθερωτικούς αγώνες τους έθνους. Εμπόδιο λοιπόν αποτελεί το Δοξάτο στα κατακτητικά τους σχέδια, στο δρόμο  προς τη θάλασσα, αλλά και σημαντικό «δέλεαρ» εξαιτίας του πλούτου.

«Κάστρο απόρθητο και προπύργιο του Ελληνισμού» ανά τους αιώνες το Δοξάτο.

 Η πλούσια κοινότητα, με τα λαμπρά οικοδομήματα, καταστράφηκε στις 30 Ιουνίου 1913 από τις βουλγαρικές αρχές ως αντίποινα για τους εθνικούς της αγώνες• εκατοντάδες κάτοικοι εξοντώθηκαν και οι χριστιανικές περιουσίες πυρπολήθηκαν. Οι Έλληνες της Δράμας σώθηκαν από ανάλογη καταστροφή εξαιτίας της αντίδρασης που προκλήθηκε για το Ολοκαύτωμα του Δοξάτου.

 Μεσημέρι της Κυριακής των 12 Αποστόλων: το Δοξάτον μας καίεται, κανονιοβολισμοί ακούονται, καπνός πυκνός και τυφεκοβολισμοί.

το φιλόκαλον, το φιλοπρόοδον, το ευφορώτατον  και φιλογενέστατον Δοξάτο, αμιλλώμενον , κατά την μόρφωσιν των κατοίκων, προς την Δράμαν και εν τισίν υπερέχον αυτής, μετεβλήθη σήμερον εις ερείπια και οι κάτοικοι ως σφάγια.

Ο 14ετής υιός του παπά-Δημήτρη διηγήθη με εκπληκτικήν διαύγειαν πνεύματος:

«Όλαι αι οικίαι εκάησαν, οι ιερείς και οι πρόκριτοι με βασανιστήρια εφονεύοντο, γυναίκες και κορίτσια ητιμάζοντο υπό Βουλγάρων στρατιωτών και έπειτα εφονεύοντο διά του χειρότερου τρόπου, μικρά παιδία ελογχίζοντο».

Η καταστροφή του Δοξάτου και των Σερρών έπεισε κα τους δύσπιστους στο Συνέδριο του Βουκουρεστίου ότι οι Βούλγαροι δεν δικαιούνται να κατέχουν στο ελάχιστο αυτά τα εδάφη των οποίων οι πληθυσμοί υπέστησαν τα πάνδεινα.

Νέες δοκιμασίες περιμένουν τους Έλληνες στη δεύτερη βουλγαρική κατοχή (1916-1918).

Το Δοξάτο μένει ελεύθερο μέχρι τις 29 Αυγούστου 1916 (με το παλαιό ημερολόγιο), οπότε ανακαταλαμβάνεται από τους Βουλγάρους. Οι Βούλγαροι, σύμμαχοι αυτή τη φορά της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιτέθηκαν εναντίον της Ανατολικής Μακεδονίας στα τέλη Αυγούστου και όταν οι ελληνικές δυνάμεις έλαβαν εντολή (στο όνομα της «ουδετερότητας», δηλαδή της μη εναντίωσης στη Γερμανία) να μην εμπλακούν σε σύγκρουση, μπήκαν στην Καβάλα και την κατέλαβαν.

Το Δ’ Σώμα Στρατού, που στρατοπέδευε στην πόλη, αιχμαλωτίστηκε ολόκληρο και μεταφέρθηκε στο Γκέρλιτς (Goerlitz) της Γερμανίας. Παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Παρά τα προβλήματα, οι Έλληνες «όμηροι» μεγαλούργησαν ως κοινότητα.... 

Από το Σεπτέμβρη του 1916 μέχρι τον Ιούνιο του 1917 είχαμε την ομηρία ανδρών του Δοξάτου στη Βουλγαρία. Εξορίστηκαν στη Βουλγαρία 701

Πέθαναν κατά τη διάρκεια της κατοχής 320. Επέστρεψαν από τη Βουλγαρία 619.

Η δεύτερη βουλγαρική κατοχή, σκληρή και καταστροφική όσο και η πρώτη, συχνά δε περισσότερο από αυτήν, διήρκεσε μέχρι το Σεπτέμβριο του 1918, όταν η Βουλγαρία συνθηκολόγησε.

Ο Σύλλογος Εθνικής Φυσικής Αγωγής “ΟΙ ΦΙΛΙΠΠΟΙ”  (φωτογραφία 1927)

από τις αρχές του 20ου αιώνα, τίμησε με συνέπεια τα αθλητικά ιδεώδη.

Αστυνομικοί του Δοξάτου μπροστά στο Ταχυδρομείο-Τηλεγραφείο (φωτογραφία 1928)

Η δεκαετία του 1930 ξεκινά δύσκολα, αλλά γρήγορα παρουσιάζει πρόοδο οικονομική και εμφάνιση νέων οικοδομών στο Δοξάτο. Την ίδια εποχή αποφοιτούν οι πρώτοι σπουδαστές του Διδασκαλείου Δράμας.

1932: Συλλαλητήρια γηγενών και προσφύγων διεκδικώντας, οι μεν  μια ανακούφιση από την πολιτεία για το ζήτημα των ομήρων του 1917 και οι δε τα ανταλλάξιμα των περιουσιών που άφησαν στην πατρίδα.

Επίσκεψη Βενιζέλου στο Δοξάτο.

Πρόεδρος ο Οθωναίος Θεοφάνης

1935: Η περιοχή ζει πάλι την πολιτική κρίση. Το κίνημα του Βενιζέλου βρίσκει θερμούς υποστηρικτές ανάμεσα στους πρόσφυγες, που είναι στην πλειοψηφία τους Βενιζελικοί. Στην οικία φιλόξενων προσφύγων βρίσκει προστασία ο νομάρχης Σερρών Ηλίας Γαϊτανάρος από τις Σέρρες για το δύσκολο δίμηνο των διώξεων. Οικία Θεοδώρου και Μαρίας Αμβροσιάδη «.Στις 7:30 μ.μ. αναχώρησε βιαστικά από το διοικητήριο ο νομάρχης της Επανάστασης Ηλίας Γαϊτανάρος με τη συνοδεία δύο οπλοφόρων»

1940-41: Ερανική προσφορά του συνεταιρισμού «Ευδαιμονία» για τον αγώνα του Έθνους. Κατατίθενται στην Αγροτική τράπεζα 245.079 δρχ. Την ίδια εποχή γίνεται επίσκεψη του υφυπουργού συνεταιρισμών Αλιβιζάτου στο Δοξάτο.

Από τις πρώτες ένοπλες  εξεγέρσεις στην Ευρώπη αυτή του Δοξάτου

29 Σεπτέμβρη του 1941

«Η πρώτη ένοπλη αντίδραση στον αφόρητο ζυγό της βουλγαρικής κατοχής, η εξέγερση της Δράμας και της γύρω περιοχής της 29ης Σεπτεμβρίου 1941,

Λόγω της θυσίας των κατοίκων του Δοξάτου η Ελληνική πολιτεία τίμησε το Δοξάτο και τους κατοίκους του και σύμφωνα με το Β./ (ΦΕΚ 68/1949 τ.Α) η κοινότητα Δοξάτου αναγνωρίστηκε “τιμής ένεκεν” σε Δήμο Δοξάτου.

3 Σεπτεμβρίου 1945: Έγκριση προσφοράς 13.000 δρχ από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό «τιμής ένεκεν» για την ανέγερση μνημείου των πεσόντων.

Το 1945 με Βασιλικό Διάταγμα απονέμεται στο Δοξάτο Πολεμικός Σταυρός Α΄ Τάξεως.

Το 1985 η Ακαδημία Αθηνών απονέμει στο Δήμο χρυσό μετάλλιο

Και το 1998 χαρακτηρίστηκε ως «Μαρτυρική Πόλη» με προεδρικό Διάταγμα.

Φίλιππο πνεύμα και Διονυσιακή λατρεία  στο πανηγύρι του Δοξάτου,

Στο Δοξάτο με τα αρχοντικά και τις επαύλεις, τον περικαλλή ναό και τα επιβλητικά εκπαιδευτήρια  ανθίζει η τέχνη , ο πολιτισμός, εμπνέουν οι μούσες για έναν αέναο χορό για την ανάταση σώματος και ψυχής.

Γιορτάζει ο Άγιος μας και πανηγυρίζουμε, γιορτάζει  ο στύλος της Ορθοδοξίας και (ιάπτειν ορχήματα)  αρχίζουν οι χοροί.

 Έκφραση του σώματος και της ψυχής ο χορός. Με τον ίδιο ήχο του νταουλιού και του ζουρνά θα γίνει η παρέλαση των αλόγων.

Ημερολόγιο του Πολιτιστικού Συλλόγου Δοξάτου για το έτος 2011 αφιερωμένο στις:

Μουσικές διαδρομές  στις γειτονιές του Δοξάτου

Φιλαρμονική Δοξάτου

Μια ιστορία μεγάλη, ρίγη εθνικής περηφάνιας, παρελάσεις λαμπρές, γαλάζια και κόκκινα χρώματα  , λαμπερά κράνη, και επιβλητικά μουσικά όργανα που αστραποβολούσαν στον ήλιο. Τόνωναν το εθνικό φρόνημα , συγκινούσαν τις ψυχές των μαθητών και το αποτέλεσμα λαμπρό. Καλογυμνασμένα κορμιά ριγούσαν στο άκουσμα της μουσικής. Μαθητές και στρατός , νεολαία με δυναμισμό και πάθος βίωναν τη μουσική ως παλμό, δόνηση και φυσική δύναμη, που αντλούνταν από τα βάθη της ψυχής .

Πένθιμες πομπές , συνοδεία στην τελευταία κατοικία, παρήγορο μουσικό μέλος για τους οικείους. Μπροστά και στις  λιτανείες τις θρησκευτικές  για ανθοστόλιστους επιταφίους , αλλά και στις πανηγυρικές εκδηλώσεις για τον προστάτη άγιο μας και η  μουσική σε ρόλο διαμεσολοβητή συναισθημάτων να συγκινεί τους πιστούς και να ανυψώνει τις ψυχές  στα ουράνια.

Ποιος ξεχνά το «Εωθινόν» της Φιλαρμονικής που τα πρωινά των μεγάλων  εθνικών εορτών διήγειρε το σώμα και το φρόνημα των Δοξατιανών; Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά τα κάλαντα αντηχούσαν στους δρόμους του χωριού συντηρώντας τον ευετηριακό τους  χαρακτήρα.

Βαθαίνουν τα συναισθήματα και αναδεύουν οι μνήμες στη θωριά των βετεράνων της Φιλαρμονικής Δοξάτου που μαζί με τα εγγόνια τους σήμερα παρελαύνουν με περηφάνια στις εθνικές επετείους.

Είναι μια ιστορία πολλών ετών .

Σε μια προσπάθεια  περιφρούρησης της εθνικής ταυτότητας αλλά και της θρησκευτικής οντότητας του τόπου  αυτού, δημιουργούνται εστίες ανάπτυξης του πολιτισμού. Ιδρύεται η «Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα των Φιλίππων» στα 1874, η οποία περιλαμβάνει, εκτός των άλλων,  τη Φιλαρμονική και το συγκρότημα Μαντολινάτας.

Ιδιαίτερα η πορεία της Φιλαρμονικής, από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα , γνώρισε στιγμές Δόξας . το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που υπάρχει στις συλλογές των Δοξατιανών , αλλά και το πολύτιμο αρχειακό υλικό που ευγενικά μας παραχωρήθηκε καταμαρτυρεί τη δράση της.

Μέσα από τα παλιά πρακτικά του Βιβλίου Αποφάσεων του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου «Αδελφάτου Φιλαρμονικής Δοξάτου» σταχυολογούμε  πληροφορίες  για αγορές στολών , προσλήψεις  και μισθούς δασκάλων, για τα μέλη του Δ.Σ , αλλά και τους Δημάρχους που υπογράφουν ως πρόεδροι του αδελφάτου της Φιλαρμονικής.

 

Δάσκαλοι που υπηρέτησαν στη Φιλαρμονική Δοξάτου:

1.Μπρετσούλης Γ. ( από προφορικές μαρτυρίες).

2.Βαρούδογλου Αναστάσιος.

3.Ραΐδης Παναγιώτης

4.Νικόλαος  Σχοινάκης στρατιωτικός Μουσικός  από τον Φεβρουάριο του 1967

5. Αναστάσιος Βαρούδογλου από 1-10-1967

Από το 1982 δημιουργείται χορωδία υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Δοξάτου με δάσκαλο τον Αναστάσιο Βαρούδογλου.

6.  Γιάννης Κολοκοτρώνης  από το 1984 μέχρι και το 1991, δάσκαλος της Φιλαρμονικής και της χορωδίας 

Αργότερα δημιουργήθηκε Μουσικός Σύλλογος Δοξάτου που λειτουργεί ως σήμερα .

7.Μάρκου Αλέξανδρος

8.Βόιτσος Κωνσταντίνος

Σήμερα η Φιλαρμονική Δοξάτου ως νομικό πρόσωπο έχει τρία τμήματα εκπαίδευσης :Δοξάτου , Αγίου Αθανασίου και Κυργίων και μόνιμο  δάσκαλο τον Πασχάλη Αθανάσιο

Παλιά μέλη του Δ.Σ της Φιλαρμονικής Δοξάτου

Από το 1960

Ζ. Γιαμαλής, Ξ. Γιαννάκης, Μ. Μαδεμλής, Ι. Χατζηδημητρίου, Χ.Παγκούσης, Α. Καρατζόγλου, Α.Τασλής, Α. Κασάπης, Μ.Κατσίκας, Ι. Γανίτης, Π. Τζτζιμπάσης, Αρ. Γιαννάκης, Η. Μυλοθρόπουλος, Χ. Μουλιστάνος, Α. Πεφτίνας, Α.Καμπάκης, Δ. Καλαΐτζής,

Δ. Παπαδόπουλος, Χ. Ζυρνόβαλης, Χ. Δαυίδης, Ι. Καρατζόγλου, Ν. Αλεξίου, Χ. Μάρκου,

Η. Γκύρης