σκέψεις

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την σύντομη συνεργασία μας

Λόγοι σωματικής υγείας, αλλά  και  ψυχικής και συνειδησιακής φόρτισης με αναγκάζουν να παραιτηθώ από τον άκρως  υπεύθυνο ρόλο της αντιδημάρχου.

Για χρόνια υπηρετώ τα γράμματα, την παιδεία και τον πολιτισμό. Χαίρομαι που οι μαθητές μου είναι συνάδελφοι εδώ στην τοπική αυτοδιοίκηση και γι’ αυτό θα ήθελα να μπορώ να συνεχίσω το μάθημα αξιοπρέπειας, ανιδιοτέλειας και προσφοράς στο πλαίσιο ακόμη

 και της ζητούμενης ενότητας για την οποία νομίζω ότι αγωνίζομαι.

Στο σύντομο χρόνο που υπηρέτησα προσπάθησα να ανταποκριθώ σε κάθε αίτημα, να ζήσω την τοπική παράδοση κάθε κοινότητας και να καταγραφεί αυτή με κάθε τρόπο με σκοπό την τελική δημοσίευση και έκδοση κάποιων εντύπων.

Σήμερα ευχαριστώ τον δήμαρχο και τον πρόεδρο γιατί έφεραν στο ΔΣ το δίκαιο αίτημα των κατοίκων του Δοξάτου για την ανακήρυξη της ιστορικής έδρας του Δήμου.

Πιστεύω ότι θα ψηφιστεί από όλους αναγνωρίζοντας, αλλά και προβάλλοντας κομμάτι του ιστορικού μας εαυτού, της δικής μας οντότητας, όλων των κατοίκων της περιοχής μας.

Συνδεέται χρόνια το Δοξάτο με το Καλαμπάκι. Από το αγρόκτημα Τούμπα δίπλα στο Καλαμπάκι στο Ντοξάτ Τεπέ είχαν αφετηρία οι κούρσες του ιπποδρόμου. Ο μεγάλος γκουσούς για τους Δοξατιανούς. Αφορά ίσως ένα μεγάλο προϊστορικό λιμναίο πασαλόπηκτο οικισμό και αργότερα στα χρόνια του Θράκα ιππέα ένα ιερό τόπο, ένα τόπο λατρείας. Γι’ αυτό και επιλέχτηκε ως αφετηρία και ξεκίνημα για τον δοξασμένο ιππικό αγώνα. Αυτήν την σχέση λατρείας και συγγένειας οφείλουμε να δείξουμε όλοι σήμερα. Από την ακρόπολη του Κεφαλαρίου, και τους ληνούς της Βοϊράνης , τους τάφους στα Κύργια και τους προϊστορικούς οικισμούς, στα λείψανα της  Αρχαίας Εγνατίας οδού στην ευρύτερη περιοχή Καλαμπακίου και Καλαμώνα. Λατρεία Διονυσιακή που συνεχίζεται  με τα χωριά της προσφυγιάς, με τα δρώμενα, την προσπάθεια για αφύπνιση της νεκρής φύσης με Μπουμπούνα και καλογεροδευτέρα, με τσαμπούνα και βιολιά. Με κουρμπάνι και κατάλοιπα αρχαίων δείπνων και ιππικούς αγώνες.

Αυτός ο μαρτυρικός τόπος της πλούσιας παράδοσης έζησε στιγμές δόξας αλλά πλήρωσε και βαρύ τίμημα αίματος για την απόκτηση της πολυπόθητης ελευθερίας.

Μέσα σε τρεις δεκαετίες έζησαν οι κάτοικοι τρεις  εισβολές, δύο ομηρίες , δύο ολοκαυτώματα και μια γενοκτονία όλου του ανδρικού πληθυσμού.

Σήμερα συνεχιστές εμείς αυτής της ιστορίας έχουμε βαριά ευθύνη να διαφυλάξουμε αυτήν την κληρονομιά ως παρακαταθήκη στη νέα γενιά, για την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας.

Σήμερα όλοι μαζί εμείς φέρουμε το όνομα του Δοξάτου, μαζί και την ευθύνη για το μέλλον αυτού του τόπου. Στο χέρι μας και στην ευθύνη μας είναι να συνεχίσουμε τη δόξα αυτού του τόπου για το καλό όλων μας.