Το γεγονός της Ελληνικής εθνεγερσίας θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε σήμερα, 192 χρόνια μετά, μέσα από τη δική μας επέτειο, της δικής μας απελευθέρωσης του 1913 , γιατί τότε χάραξε για μας η πολυπόθητη ελευθερία.
Η Ελληνική επανάσταση, γεγονός που αποτελεί τον άξονα της ιστορικής συνείδησης του Νεότερου και Σύγχρονου Ελληνισμού, το σημαντικότερο των τελευταίων χρόνων, που προσδιορίζει την εθνική μας αυτογνωσία και την κρατική μας υπόσταση και συμβολίζει τους αγώνες του Ελληνικού λαού για ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Αποτελεί ακόμη διαχρονικό παράδειγμα για κάθε αγωνιζόμενο λαό, για κάθε άνθρωπο, που μάχεται για τα πανανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης. Η Επανάσταση του 1821 σφράγισε την εθνική πορεία των Ελλήνων. Ο κοινοτικός θεσμός, που στήριξε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας την οργανωτική Ελληνισμού, η Εκκλησία με τη σημαντική συμβολή της στη διατήρηση της πίστης, στη διάδοση της παιδείας, στη διατήρηση της ταυτότητας του Ελληνισμού, οι δάσκαλοι και οι λόγιοι με το εκπαιδευτικό και συγγραφικό τους έργο, οι έμποροι και οι ναυτικοί με την οικονομική τους συνεισφορά, οι κλέφτες και οι αρματολοί με τον ένοπλο αγώνα τους ενάντια στους Τούρκους , αλλά κυρίως ο ανώνυμος λαός με τον ηρωισμό και τις θυσίες την πραγματοποίησαν .
Προάγγελος της Επανάστασης ο οραματιστής και ιδεολόγος ποιητής Ρήγας Φεραίος έσπειρε τον σπόρο της Επανάστασης με τα φλογερά του ποιήματα. Ο Θούριός του συγκινεί ακόμη.
Η Φιλική Εταιρία ανέλαβε να μετουσιώσει σε πραγματικότητα τον πόθο των Ελλήνων για ελευθερία και δημιουργία ενός κράτους, που θα στηριζόταν στις εθνικές παραδόσεις και στην οικονομική και πολιτιστική αναγέννηση. Ιδέες που εισέπραξαν ως αντιδάνειο από τις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης «περί ελευθερίας και ισοπολιτείας».
Ο αγώνας των Ελλήνων υπήρξε μακροχρόνιος, άνισος με στιγμές ηρωικής κορύφωσης , με περιόδους κάμψης και εμφυλίων συγκρούσεων. Και μετά από μεγάλες θυσίες όμως κατέληξε στη δημιουργία ενός μικρού σε έκταση κράτους, που δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες των Ελλήνων, αλλά έγινε το εφαλτήριο για την πραγμάτωση πολλών οραμάτων του έθνους.
Στο δικό μας χώρο τώρα, που αποτελούσε πάντα τον κυματοθραύστη των βαρβαρικών επιδρομών δεν είχαμε πολλά γεγονότα. Οι Τούρκοι κατέστειλαν γρήγορα όλα τα επαναστατικά κινήματα. Έτσι γρήγορα κατεστάλη και η εξέγερση στις Σέρρες.
Γνωστή είναι σε όλους μας η δράση του Εμμανουήλ Παπά.
Χαρακτηριστική είναι η επιστολή του επικεφαλής στον Αγώνα Εμμανουήλ Παπά.
Ζητεί από τους αρχηγούς του Ελληνικού στόλου βοήθεια για τη διεξαγωγή της Επανάστασης στην περιοχή της Χαλκιδικής. (Πολύγυρος , 17 Ιουνίου).
Η επανάσταση στη Μακεδονία υπήρξε , αναμφισβήτητα , μια από τις πιο λαμπρές , αλλά ταυτόχρονα και τις πιο τραγικές σελίδες του Ιερού Αγώνα του Έθνους για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και την κατάκτηση της ανεξαρτησίας.
Υπήρξε λαμπρή για:
-Τον άφθαστο ηρωισμό που επέδειξαν οι ¨Έλληνες της Μακεδονίας σε όλες τις μάχες που έγιναν στον αιματοβαμμένο τούτο τόπο επί έναν ολόκληρο χρόνο Μάιο 1821 ως Απρίλιο 1822.
-Για την ανεκτίμητη βοήθεια που προσέφεραν οι βόρειοι στους νότιους Έλληνες, απασχολώντας στη Μακεδονία τεράστιες και αξιόμαχες οθωμανικές δυνάμεις, που προορίζονταν για το αιματοκύλισμα της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου.
Ακολούθησαν τρομερές σφαγές , εξανδραποδισμοί , καταστροφές και λεηλασίες που ερήμωσαν ολόκληρες περιοχές της Μακεδονίας.
Πολλοί Μακεδόνες αγωνιστές έφυγαν τότε στη Νότια Ελλάδα, για να συνεχίσουν εκεί τον Αγώνα και να ενισχύσουν τους αδελφούς που μάχονταν για την ελευθερία και να υπηρετήσουν την Πανελλήνια Ιδέα. Οι νότιοι Έλληνες τους ονόμαζαν «Ολυμπίους»
Γι’ αυτό και αργότερα θα προστρέξουν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας πολλοί Κρητικοί και ανάμεσά τους ο Παύλος Μελάς. Γιατί δεν πρόκειται για κάποιο κοινωνικοπολιτικό αγώνα, αλλά τη συνέχιση της Παλιγγενεσίας του έθνους .
Που για τη Μακεδονία ήλθε πολύ αργότερα με τους βαλκανικούς πολέμους 1912 Θεσσαλονίκη και 1913 μετά από τα ολοκαυτώματα του Δοξάτου και την καταστροφή των Σερρών και την 1η Ιουλίου η 7η Μεραρχία που προχωρά προς τη Δράμα βρίσκει ισχυρή αντίσταση στην Αλιστράτη όπου μάχεται από τις 9π.μ μέχρι τις 2μ.μ. Στη μάχη αυτή οι Βούλγαροι τρέπονται σε φυγή και ο ελληνικός στρατός προχωρεί και ελευθερώνει τη Δράμα.
(Για τη Θράκη 1919-1920, αλλά και για άλλους δυστυχώς δεν ήρθε καθόλου!)
Αυτόν τον μακροχρόνιο αγώνα των δικών μας προγόνων τιμάμε σήμερα γιατί:
Κατά το μεγάλο συγγραφέα Καζαντζάκη
«Το Ελληνικό Γένος αν σώθηκε ως τα σήμερα, αν επέζησε ύστερα από τόσους εχτρούς, ύστερα από τόσους αιώνες κακομοιριά, σκλαβιά και πείνα, το χρωστάει -όχι στη λογική-
Το χρωστάει στο θάμα. Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδας.
Ευλογημένη η σπίθα αυτή, που αψηφάει τις φρόνιμες συμβουλές της λογικής κι όταν φτάσει το Γένος στο χείλος του γκρεμού βάζει φωτιά σε ολόκληρη την ψυχή και φέρνει το θάμα.
Στα θάματα χρωστάει η Ελλάδα τη ζωή της» Κι αυτό είναι το μυστικό της
« δεν θα πεθάνει ποτέ ετούτη η ράτσα!.Όχι»
Ένα τέτοιο θάμα περιμένουμε ακόμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου