χρονολόγιο

 

 

• Προϊστορικοί οικισμοί “Ντοξάτ-Τεπέ”  5.600-5.250 χρόνια.  (πυξίδες, πίθοι, σφονδύλια και ειδώλια ζώου, ανθρώπου και πτηνού). Μέση και ύστερη Νεολιθική εποχή
• Παρουσία του “Θρηκίου έθνους” των Ηδωνών. Παρουσία Θασίων στην περιοχή- Αθηναίοι άποικοι
• Ως Μακεδονική πόλη στην ευρύτερη περιοχή των Φιλίππων γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη.
• Δεύτερο μισό 4^ου π. χ αιώνα επιτύμβια μαρμάρινη στήλη με επιγραφή: ΓΝΩΜΗ ΒΙΘΥΟΣ ΓΥΝΗ

Μαρμάρινη πλάκα με παράσταση Θράκα ιππέα

• Αρχαίες επιγραφές, ελληνικές και λατινικές, φανερώνουν  ( Την ύπαρξη ρωμαϊκής κώμης  42π. Χ μετά τη μάχη των Φιλίππων με σχετική αυτονομία, ελληνικό τρόπο ζωής και σκέψης σε θέματα θρησκείας, Διονυσιακής λατρείας , αλλά και  γεωργικές ασχολίες και ιδιαίτερα την αμπελουργία και το εμπόριο οίνου).

 Κάτοικοι Ντόπιοι ελληνικοί πληθυσμοί,Θράκες (ιππείς) και ακόμη η ρωμαϊκή φυλή Voltinia, ονομαζόμενοι vicani

        Διοίκηση :

• Αγορανόμος που εποπτεύει την αγορά τα λουτρά, τις οικοδομές τους δρόμους τα δημόσια κτήματα και τους αγώνες.
• Ταμίας για τη διαχείριση του ταμείου.
• Υπεύθυνος δικαιοσύνης που έχει και ποινικές αρμοδιότητες.

 

•  
• Στη συνέχεια μέσα από αναφορές σε κώδικες και βιβλία διακρίνουμε την παρουσία της κώμης στα Βυζαντινά και Οθωμανικά χρόνια.

“Λατινικές Επιγραφές”. Πολλές λατινικές επιγραφές βεβαιώνουν την ύπαρξη αυτής της ρωμαϊκής κώμης, που τα ερείπιά της πιθανόν να βρίσκονται κάτω από το σημερινό Δοξάτο ή γύρω στα χωράφια . Οι επιγραφές είναι τιμητικές, ένα ψήφισμα και επιτύμβιες.        :

   Στα τέλη του 17ου αιώνα (1667) ο Τούρκος περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπί περιέγραψε την πόλη της Δράμας   και αναφέρεται στο Δοξάτο:

 Κατά την εκ Καβάλας προς Βορράν πορείαν μου, διήλθον εκ του χωρίου Μπόργιανι (Άγιος Αθανάσιος) και μετά ολίγην ώραν έφθασα εις κωμόπολιν που λέγεται Δοξάτον. Η κωμόπολις αύτη κειμένη εις ωραίαν τοποθεσίαν περιβάλλεται από κήπους και αμπελώνας και περιλαμβάνει τριακοσίας οικίας, ένα τέμενος, ένα ιεροσπουδαστήριον, λουτρόν και μερικά καταστήματα.

Σε χειρόγραφο του 17ου αιώνα (με πολλά αρχαιότερα μνημονευόμενα τοπωνύμια) από την Ιερά Μονή της Παναγίας της Αχειροποίητου του Παγγαίου αναφέρεται ο όρος Δοξάτο (Δοξάτου)

Το 1885 το Δοξάτο είχε 1.300 κατοίκους, 900 Έλληνες και 400 μουσουλμάνους, ενώ το 1910 είχε 2.400 κατοίκους, 1.300 Έλληνες και 1.100 μουσουλμάνους.

.

 Η πλούσια πολιτιστική δράση φαίνεται από:

• Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα των “Φιλίππων” 1874 που διατηρούσε ένα οργανωμένο αναγνωστήριο για τους νέους –ήταν ένα τριώροφο κτίριο δίπλα στο ιερό του ναού του Αγίου Αθανασίου, το αναγνωστήριο κατεδαφίστηκε από τους Βουλγάρους το 1943.
• Αρχαιολογική εταιρία :1879 ιδρύεται Αρχαιολογική Εταιρία με στόχο την περισυλλογή και διάσωση αρχαιoλογικών ευρημάτων Το 1879 αναφέρεται με σκοπό τη συγκέντρωση λαογραφικού υλικού και περισυλλογή αρχαιολογικών θησαυρών και ζωντανών γλωσσικών μνημείων του λαού, προσπάθεια που απέσπασε την επιδοκιμασία της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών.
• Αναγνωστήριο και βιβλιοπωλείο ελληνικών εκδόσεων
•  Φιλαρμονική με Μαντολινάτα και θεατρικοί όμιλοι

ένας μουσικός όμιλος (φιλαρμονική), ένας δραματικός όμιλος, μία «Φιλόπτωχος Αδελφότης Κυριών» και το 1909 η αδελφότης «Ομόνοια» με πρόεδρο τον Δ. Κοτρότση, γραμματέα τον Ι. Μπέτσο και γιατρό τον Ιω. Σαφαρίκα.

 1864 θεμελίωση ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου

Ο Ναός του Αγίου Αθανασίου (1867) με το πετρόκτιστο καμπαναριό και το ξυλόγλυπτο τέμπλο. Ξυλόγλυπτο τέμπλο, έργο Ηπειρωτών μαστόρων

Από τα χαρακτηριστικότερα στοιχεία της οικονομικής ζωής του ιερού ναού και τα νομίσματα που κόπηκαν για τις ανάγκες της Ενορίας για ψιλά, σε δύσκολες μάλλον εποχές (μετά το 1870) και φυσικά χωρίς ιδιαίτερη αξία πλην αυτής της ιστορικής.

Το 1876 διατηρούσε, με δαπάνες της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητος, αρρεναγωγείο και το 1878-1879 λειτουργούσε και παρθεναγωγείο και γυμναστήριο. Εξατάξιο αρρεναγωγείο, στο οποίο διδάσκονταν 160 μαθητές από 5 δασκάλους, ένα πεντατάξιο παρθεναγωγείο και ένα νηπιαγωγείο, στα οποία διδάσκονταν 90 μαθήτριες και 127 νήπια από 4 δασκάλες. Στις 9 και 10 Ιανουαρίου του 1927 πραγματοποιήθηκε στο Δοξάτο το Β΄ Τοπικό Παιδαγωγικό Συνέδριο

• Το 1907 με απόφαση της Δημογεροντίας επιβλήθηκε ειδική φορολογία στον καπνό και με τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν μέσα σε μια διετία (1908-1910) χτίστηκε το μεγαλοπρεπές Δημοτικό Σχολείο, υπό την εποπτεία του Μητροπολίτη Δράμας Χρυσόστομου. Η δαπάνη ανέργεσής του ξεπέρασε τις 5000 λίρες. Το Δημοτικό Σχολείο κάηκε από τους Βούλγαρους το 1913 ενώ επαναλειτούργησε το 1925. Το διδακτήριο είχε 13 αίθουσες δύο γραφεία, δύο αποθήκες,

πλακόστρωτη στέγη με τρεις τρούλους. . Στη στέγη του διδακτηρίου γίνονταν μυστικές συσκέψεις για τον απελευθερωτικό αγώνα. Πρωτοπόρος στο Μακεδονικό Αγώνα στην περιοχή της Δράμας ήταν ο Εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Δράμας Χρυσόστομος. Στα σχολεία του Δοξάτου φοίτησαν αγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνα και το 1902 είχε οργανωθεί η Επιτροπή Άμυνας Δοξάτου

Μακραίωνη σκλαβιά (1383-1913

Από το 1830 γίνεται η λειτουργία στην ελληνική γλώσσα και μόνο ένας πολυχρονισμός του Τούρκου Σουλτάνου

 από τα 1845 άρχισε η καλλιέργεια του καπνού Παλιότερα οι Έλληνες καλλιεργούσαν βαμβάκι και σουσάμι και οι Τούρκοι ρύζι

1908-1909: Από τα πρώτα σωματεία που ιδρύονται μετά τις πολιτικές εξελίξεις είναι και των Ντενξήδων (dengthi), δεματοποιοί, με πλούσιο κοινωνικό και εθνικό έργο. Εισφέρουν στο λαχείο του στόλου και ενισχύουν παιδιά καπνεργατών για να σπουδάσουν.

 Στοιχείο της πολιτιστικής ζωής που χάνεται στα βάθη των αιώνων οι ιπποδρομίες. Κατάλοιπο του “Θράκα ιππέα” και του “φίλιππου πνεύματος” της ευρύτερης περιοχής . του Αρματολού και του Κλέφτη της εποχής της Τουρκοκρατίας, συνεχίζοντας ως πιστός και αχώριστος φίλος του Δοξατιανού σε όλες τις αγροτικές ασχολίες, διατηρείται μέχρι σήμερα και αναβιώνει στις 2 Μάη στην πανήγυρη του Δοξάτου.

   .

Εθνικό Κέντρο Δράμας αρχηγός Χρυσόστομος Αύγουστος 1905

Επιτροπή Μακεδονικού Αγώνα στο Δοξάτο: Γ. Αργυριάδης. Χρήστος Ωρολογάς. και Αργυριάδης Κλεάνθης  ή Γ. Χατζηχριστοδούλου, Θεόδωρος Γεωργιάδης ,και Αναστάσιος Χατζηβασιλείου  1905-1906

1905: ομάδα κρούσης ΚωνσταντίνοςΤσακίρης. Άγγελος Θασίτης. Γεώργιος Γκαλούρης.Χρήστος Μαργαρίτης, Θεόδωρος Τζήμος, Γεώργιος Τζίμος, Δημήτρης Μουμτζής και ο Δημήτρης Κυρκού με την ομάδα του καπετάν Τσάρα.  Και ο Δημήτριος Κομήτης

1906 συμβόλαιο για πρόσληψη δασκάλου

Στυλιανός Μαυρομιχάλης αναφέρει ότι 3—9-1907  ή ηγεσία του Δοξάτου συνόδευσε τον μητροπολίτη Χρυσόστομο μέχρι τη Θεσσαλονίκη μετά την απομάκρυνσή του.

Δοξατιανοί στενοί συνεργάτες του Μαυρομιχάλη και συμμετέχουν στον οικονομικό πόλεμο κατά των Βουλγάρων και  15-5-1908 δολοφονούνται Βούλγαροι στο Μπουνάρμπασι.

Το ελληνικό στοιχείο έχει επικρατήσει.

1908 Μακεδονομάχοι και Νεότουρκοι γιορτάζουν το νέο σύνταγμα
Οι ομάδες του Απόστολου και του Γιώτα Γκόνου ( φωτογραφία βρέθηκε στο Δοξάτο).

Γιάγκος Χατζηδημητρίου

Φοίτησε στο Γυμνάσιο των Σερρών το 1908, διδάχτηκε Βυζαντινή μουσική από τον Ξηροποταμίτη Δημ. Κωνσταντινίδη, ενώ παράλληλα μυήθηκε και στα μυστικά του Αγώνα με τον μητροπολίτη Χρυσόστομο.

 

 

Γεώριος Χατζηκυριακού

«Σκέψεις και εντυπώσεις εκ περιοδείας ανά την Μακεδονίαν (1905-1906)

Ευφημον πολύχνιον: το όνομα ή δεδοσξασμένη τοποθεσία ή η ευρύχωρη προς  υποδοχήν αίθουσα (δοξάτος)Το Δοξάτο εις τον εισερχόμενον φαίνεται ως πόλις. το ευφυές της τοποθεσίας, ως προς την προμήθειαν του καπνού προσεπόρισε οικονομική ισχύ και πρόοδο. Σημαντικότερη των ελληνικών ορθοδόξων κοινοτήτων. Το ευπρεπές των οικιών, Ογκώδες κωδωνοστάσιο με επιγραφή του 1867 στην σεμνοπερεπή και διακεκοσμημένη εκκλησία του Αγίου Αθανασίου Αρρεναγωγείο , εξατάξιο αστικό, τετρατάξιο παρθεναγωγείο με νηπιαγωγείο Και νεόδμητο ξενοδοχείο

 

Μ. Χατζηκαλού, Εντυπώσεις εκ της ιεράς Μακεδονίας και Θράκης Αθήνα 1909.

Ανώτερον Κεντρικό Παρθεναγωγείο Θες/νίκης: Δώδου Λουκία, Α΄ Γυμνασίου επάγγελμα πατέρα διδάσκαλος (1911).Αδαμαντίδου Σοφία, Ε΄Αστική επάγγελμα πατέρα ιατρός (1914)

Ελληνογαλλικό Εμπορικό και πρακτικό Λύκειο Στεφάνου Νούκα: Στα 1907 φοιτούν οι: Λεωνίδας Παπαϊωάννου, γιος καπνεμπόρου και Ιωάννης Παπανικολάου, Βασίλειος Παπαϊωάννου και Φιλοκτήμων Τζήμου γιοι εμπόρων (Δίδακτρα 25 Οθ. Λίρες το χρόνο) Βογιατζής Θωμάς γιος εμπόρου (1911-12) Βογιατζής Ιωάννης γιος γεωργού (1912-13

Βαλκανικοί πόλεμοι: Κατάληψη από τους Βουλγάρους τον Οκτώβρη του 1912

30 Ιουνίου 1913: Πρώτο ολοκαύτωμα του Δοξάτου1913

Πέμπτη 27 Ιουνίου

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας κατέφθασε και ο λόχος των Θασίων εθελοντών, που είχαν εκπαιδευτεί από τον οπλαρχηγό Χατζηγογούση. Ο εθελοντικός αυτός λόχος των Θασίων έσπευσε αμέσως στα περίχωρα για να καταδιώξει τους Βουλγάρους που υποχωρούσαν. Σε αψιμαχία μάλιστα που έγινε έξω από το Δοξάτο σκοτώθηκε και ο Θάσιος εθελοντής Καφαντάρης, από το Θεολόγο

Ημερολόγιο Αγαθάγγελου

Σάββατο 29 Ιουνίου-πρωί

Πιθανόν να ήσαν αντάρται από της παρελθούσης Πέμπτης καταλαβόντες το Δοξάτον

Μεσημέρι ο Μητροπολίτης ζητά να μεταβεί στο Δοξάτο , αλλά ο στρατιωτικός διοικητής Γκίκωφ αρνείται.

1μ.μ εκ τριών μερών το Δοξάτον μας καίεται, κανονιοβολισμοί ακούονται, καπνός πυκνός και τυφεκοβολισμοί.

3μ.μ το φιλόκαλον, το φιλοπρόοδον, το ευφορώτατον  και φιλογενέστατον Δοξάτο, αμιλλώμενον , κατά την μόρφωσιν των κατοίκων, προς την Δράμαν και εν τισίν υπερέχον αυτής, μετεβλήθη σήμερον εις ερείπια και οι κάτοικοι ως σφάγια.

Ο 14ετής υιός του παπά-Δημήτρη διηγήθη με εκπληκτικήν διαύγειαν πνεύματος:

Όλαι αι οικίαι εκάησαν, οι ιερείς και οι πρόκριτοι με βασανιστήρια εφονεύοντο, γυναίκες και κορίτσια ητιμάζοντο υπό Βουλγάρων στρατιωτών και έπειτα εφονεύοντο διά του χειρότερου τρόπου, μικρά παιδία ελογχίζοντο.

Το Δοξάτο ευρέθη περικυκλωμένο υπό πυροβολικού, ιππικού και πεζικού άχρι 1500 ανδρών υπό τον ταγματάρχην Μπέρνεφ. Οι ημέτεροι αντάρται ατελεσφόρως ετουφέκιζον κατ’ αυτών. Οπότε οι Βούλγαροι μακρόθεν ήρχισαν τον κανονιοβολισμόν. Η ιερά λειτουργία εν σπουδή τελεσθείσα και διά τους εξακολουθούντας κανονιοβλισμούς. Οπότε Βούλγαροι στρατιώται  πεζοί και ιππείς ως ανθρωπόμορφα τέρατα ήρχισαν να καίωσιν τας οικίας του Δοξάτου και να φονεύωσι λυσσωδέστατα , αγριώτατα και απανθρωπότατα τους άοπλους κατοίκους.

Οι δύο ιερείς

Παπά-Δημήτριος και Παπά- Αδάμ εφονεύθησαν και οι καλλίτεροι πρόκριτοι

Οι Βούλγαροι κραύγαζαν «Γκρέτσι κούτσι»! Έλληνες σκυλιά!

Η σφαγή είχε ολοκληρωθεί από τις 8π.μ μέχρι τις 11π.μ π.

 Παρών ήταν ο αξιωματικός σφαγεύς Μπέρνεφ.

Η καταστροφή του Δοξάτου απέτρεψε ή καθυστέρησε όσο χρειαζόταν για την επέμβαση του Ελληνικού στρατού και την επέκταση της δολοφονικής μανίας στην πόλη.

Η καταστροφή του Δοξάτου και των Σερρών έπεισε κα τους δύσπιστους στο Συνέδριο του Βουκουρεστίου ότι οι Βούλγαροι δεν δικαιούνται να κατέχουν στο ελάχιστο αυτά τα εδάφη των οποίων οι πληθυσμοί υπέστησαν τα πάνδεινα.

.

 

30 Ιουνίου 1913: Το πάθος των Δοξατινών για την ελευθερία και η εμμονή στην ελληνική γλώσσα, η νευραλγική τέλος θέση του Δοξάτου ως κέντρου ελέγχου της καλλιέργειας και της εμπορίας του καπνού αποτελούν τις κυριότερες αιτίες για την πλήρη καταστροφή του τόπου λίγο πριν την εκπνοή της μακραίωνης τουρκοκρατίας. Σύμφωνα με τις γραπτές μαρτυρίες της εποχής δεν υπήρχε φτωχός στο Δοξάτο. Ο απολογισμός της καταστροφής είναι φοβερός: 80 μαγαζιά καταστρέφονται, 250 σπίτια, περιουσίες λεηλατούνται κοσμήματα διαρπάζονται, χρηματοκιβώτια διαρρηγνύονται, πάνω από 300.000 φράγκα δίνονται ως λύτρα, αλλά τελικά ούτε αυτοί σώζονται.

 

1914-18: Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Τα χρόνια αυτά άρχισαν μετακινήσεις από τα μέρη της Θράκης και του Πόντου. Θαρραλέοι έμποροι που δεν άντεχαν τις πιέσεις των Νεότουρκων εμφανίζονται στις «υπό ανάκαμψη νέες χώρες».

 

1914 πρώτοι Ορτακιανοί πρόσφυγες

1916-1918 δεύτερη βουλγαρική κατοχή

Δευτέρα 8 Αυγούστου 1916 ημέρα εισβολής των Βουλγάρων στο Δοξάτο.

Από το Σεπτέμβρη του 1916 μέχρι τον Ιούνιο του 1917 ομηρία ανδρών στη Βουλγαρία

Πέθαναν κατά τη διάρκεια της κατοχής 320

Εξορίστηκαν στη Βουλγαρία 701

Επέστρεψαν από τη Βουλγαρία 619

Το Δοξάτο μένει ελεύθερο μέχρι τις 29 Αυγούστου 1916 (με το παλαιό ημερολόγιο), οπότε ανακαταλαμβάνεται από τους Βουλγάρους. Οι Βούλγαροι, σύμμαχοι αυτή τη φορά της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιτέθηκαν εναντίον της Ανατολικής Μακεδονίας στα τέλη Αυγούστου και όταν οι ελληνικές δυνάμεις έλαβαν εντολή (στο όνομα της «ουδετερότητας», δηλαδή της μη εναντίωσης στη Γερμανία) να μην εμπλακούν σε σύγκρουση, μπήκαν στην Καβάλα και την κατέλαβαν. Το Δ’ Σώμα Στρατού, που στρατοπέδευε στην πόλη, αιχμαλωτίστηκε ολόκληρο και μεταφέρθηκε στη Γερμανία. Παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η δεύτερη βουλγαρική κατοχή, σκληρή και καταστροφική όσο και η πρώτη, συχνά δε περισσότερο από αυτήν, διήρκεσε μέχρι το Σεπτέμβριο του 1918, όταν η Βουλγαρία συνθηκολόγησε

 

1919: Ίδρυση του Αγροτικού Συνεταιρισμού «Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ» με πρώτο πρόεδρο τον Ιωάννη Παπαϊωάννου.

    Το Δοξάτο συστάθηκε ως κοινότητα το 1919 και αποτελούνταν από τους οικισμούς Δοξάτο, Μπόριανη ( Άγιος Αθανάσιος), Μπουνάρμπασι (Κεφαλάρι) και Εφτελιά με έδρα το Δοξάτο.     Το 1922 ο οικισμός Μπόριανη αποσπάστηκε από την κοινότητα Δοξάτου και αποτέλεσε την κοινότητα Μπόριανης.Το 1927 ακολουθεί  η Εφτελιά. Το 1928 με 1930 και το Κεφαλάρι αποσπάστηκε από το Δοξάτο και προσαρτήθηκε στην κοινότητα του Αγίου Αθανασίου.

 

 

1919 Υπηρεσία Ανοικοδομήσεως Αν. Μακεδονίας και Θράκης

1923 σχέδιο ρυμοτομικό  Δοξάτου

1924-1929 «χρυσή περίοδος»

 

1924: Προσφυγικός συνεταιρισμός «Δήμητρα»

1926: Καπνεργατικό συνέδριο στον Πειραιά. Συμμετοχή του Κων. Γεράκη.

Ο Σύλλογος Εθνικής Φυσικής Αγωγής “ΟΙ ΦΙΛΙΠΠΟΙ”  (φωτογραφία 1927)

από τις αρχές του 20ου αιώνα, τίμησε με συνέπεια τα αθλητικά ιδεώδη.

 

1926-27: Μύλοι Φραγκούλη

Επιχειρήσεις της οικογένειας Παπουτσή. Πρόσφυγες από τη Στράντζα Θράκης. Λειτούργησε ως αλευρόμυλος και στη συνέχεια ως πρώτη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στην περιοχή από το 1927 μέχρι τις αρχές του 1950. Δεκαετία 1970 κονσερβοποιία.

 Αστυνομικοί του Δοξάτου μπροστά στο Ταχυδρομείο-Τηλεγραφείο (φωτογραφία 1928)

 

Από το 1928 έγινε το πρώτο αντλιοστάσιο στις πηγές Βοϊράνης με μηχανικούς τον Φρανς Μαντζιέρη και τον Κωνσταντινουπολίτη Ιάκωβο Βασιλειάδη.

Η δεκαετία του 1930 ξεκινά δύσκολα, αλλά γρήγορα παρουσιάζει πρόοδο οικονομική και εμφάνιση νέων οικοδομών στο Δοξάτο. Την ίδια εποχή αποφοιτούν οι πρώτοι σπουδαστές του Διδασκαλείου Δράμας, όπου φοίτησαν αρκετοί Δοξατιανοί. (Δημήτριος Ζάχαρης, Σωτήριος Κοτρώτσης, Ιωάννης Τσίπας, Χαράλαμπος Κοτρώτσης, Ιωάννης Κοχλιάδης κ. ά)

Στις αρχές του 20ου αιώνα ανεγείρεται ο ναός των Αγίων Θεοδώρων.

Η αγιογράφησή του γίνεται στα 1929. Σήμερα διασώζεται μόνο ένας ευαγγελιστής στο σφαιρικό τρίγωνο του τρούλου.

Της ίδιας σχολής (Ναζαρηνής) διασώζεται μία εικόνα της αποκεφάλισης του Ιωάννου του Προδρόμου (ιδιωτική συλλογή).

 

1932: Συλλαλητήρια γηγενών και προσφύγων διεκδικώντας, οι μεν  μια ανακούφιση από την πολιτεία για το ζήτημα των ομήρων του 1917 και οι δε τα ανταλλάξιμα των περιουσιών που άφησαν στην πατρίδα.

Επίσκεψη Βενιζέλου στο Δοξάτο.

Πρόεδρος ο Οθωναίος Θεοφάνης

1935: Η περιοχή ζει πάλι την πολιτική κρίση. Το κίνημα του Βενιζέλου βρίσκει θερμούς υποστηρικτές ανάμεσα στους πρόσφυγες, που είναι στην πλειοψηφία τους Βενιζελικοί. Στην οικία φιλόξενων προσφύγων βρίσκει προστασία ο νομάρχης Σερρών Ηλίας Γαϊτανάρος από τις Σέρρες για το δύσκολο δίμηνο των διώξεων. Οικία Θεοδώρου και Μαρίας Αμβροσιάδη «.Στις 7:30 μ.μ. αναχώρησε βιαστικά από το διοικητήριο ο νομάρχης της Επανάστασης Ηλίας Γαϊτανάρος με τη συνοδεία δύο οπλοφόρων»

1936: Ο Συνεταιρισμός «Αναγέννηση» προσχωρεί στην «Πρόοδο» με γραμματέα τον Δασκαλάκη και την υποστήριξη του αναγεννητικού έργου του κυβερνήτη Μεταξά

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1941-1944

1940-41: Ερανική προσφορά του συνεταιρισμού «Ευδαιμονία» για τον αγώνα του Έθνους. Κατατίθενται στην Αγροτική τράπεζα 245.079 δρχ. Την ίδια εποχή γίνεται επίσκεψη του υφυπουργού συνεταιρισμών Αλιβιζάτου στο Δοξάτο.

 

Από τις πρώτες ένοπλες  εξεγέρσεις στην Ευρώπη αυτή του Δοξάτου

29 Σεπτέμβρη του 1941

Ομηρίες , ντουρντουβάκια 1943   8 μήνες

Γκόλνας Σωτήριος,Νότας Κλεάνθης,Κατσίκας Μιχάλης,Μιχαηλίδης Παναγιώτης,Χατζησπάσος Κωνσταντίνος,Δημητριάδης Ιωσήφ,Ράιτσος Κων/νος

Βεζυρτζής Μιχάλης,Κοτζαγιώργης Αθανάσιος,Φιλιππίδης Βασίλειος.Νικολαΐδης Νικόλαος

Τασλής Βίκτωρ,Καλαϊτζής Δημήτριος,Γρηγόριος Μαλέας.Κων/νος Πολυχρονάκης

Δήμος Παπατζικάκης,ΧριστοφυλλάκηςΕυάγγελος

Μάιος 1945: Δηλώσεις για τις ζημιές που υπέστησαν οι πολύπαθοι Δοξατινοί

3 Σεπτεμβρίου 1945: Έγκριση προσφοράς 13.000 δρχ από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό «τιμής ένεκεν» για την ανέγερση μνημείου των πεσόντων.

Από το 1949 και μέχρι το 1951 διετέλεσε πρόεδρος ο Μενέλαος Μουμτζής. Το 1952 πρώτος Δήμαρχος γίνεται ο Βασίλειος Μουμτζής

Δήμαρχος ο Ζιγγίλης. Το 1958 διατηρούσε και αυτός φούρνο και παντοπωλείο.

Αργότερα θα εκλεγεί δήμαρχος ο δάσκαλος Σωτήρης Κοτρώτσης.

 

1946-49: Συνεταιρισμός Αποκατάστασης Ακτημόνων Καλλιεργητών (ΣΑΑΚ) οι «Φίλιπποι».

Άδειες συγκέντρωσης μελών συνεταίρων από την αστυνομική υποδιοίκηση Δοξάτου στην αίθουσα του Συνεταιρισμού αλλά και στον κινηματογράφο Παλλάς.

Προβλήματα με σκηνίτη βοσκό στο αγρόκτημα Φιλίππων.

Αλληλογραφία και υπομνήματα με αρμόδια υπουργεία και πολιτικά κόμματα, όπως του Γ. Παπανδρέου και των Φιλελευθέρων.

Δικαστικές αποφάσεις υπέρ του κτηνοτρόφου και μια σειρά εγγράφων από τη Διεύθυνση Γεωργίας. Η λύση του προβλήματος θα δοθεί από το Υπουργείο τον Αύγουστο του 1947 με εξαίρεση του κτηνοτρόφου από το ενοικιοστάσιο.

Υπάρχει ακόμη μια αλληλογραφία με τον Υπουργό Γεωργίας για το θέμα των Γεωμόρων. Μια μορφή φορολογίας επιπρόσθετη για τους γεωργούς, που υποχρεώνονταν να καταβάλουν το γέννημα αρχικά και αργότερα το αντίτιμο του γεννήματος, που απαιτείτο για την σπορά της επόμενης χρονιάς (είχε δεν είχε σοδειά το χωράφι). Η φορολογία αυτή καταργήθηκε τον Ιούλιο του 1950 και οι γεωργοί ζητούσαν την επιστροφή των χρηματικών ποσών που είχαν καταβληθεί τα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου

Τα δάνεια που δικαιούνταν οι συνεταίροι ήταν τα πλασματικά και τα καλλιεργητικά.

Επιχειρήσεις άλλες είναι, τα γνωστά κεραμοποιεία, που πρόσφεραν θέσεις εργασίας σε αρκετούς Δοξατινούς Τον Σεπτέμβρη του 1921 ήρθε από την Κεσσάνη

Το 1947  ιδρύεται παράρτημα Γυμνασίου Θηλέων Δράμας με τις τρεις πρώτες τάξεις αρχικά και αργότερα οκτατάξιο του οποίου η ανέγερση τελείωσε το 1961. με σύσταση ερανικής επιτροπής Στεγάστηκε σε τρεις αίθουσες στο χώρο του Δημοτικού καθώς και σε δύο αίθουσες στο σπίτι της οικογένειας Παπαϊωάννου. Φοιτούσαν μαθητές από όλες τις γύρω περιοχές: (Κρηνίδες, Καλαμπάκι, Λυδία, Κύργια, Καλαμώνας, Κεφαλάρι, Άγιος Αθανάσιος κ.α.).

 

    Η Ηρωική και μαρτυρική πόλη και τιμής ένεκεν ονομάστηκε “Δήμος Δοξάτου” και έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων. Λόγω της θυσίας των κατοίκων του Δοξάτου η Ελληνική πολιτεία τίμησε το Δοξάτο και τους κατοίκους του και σύμφωνα με το Β./ (ΦΕΚ 68/1949 τ.Α) η κοινότητα Δοξάτου αναγνωρίστηκε “τιμής ένεκεν” σε Δήμο Δοξάτου.

 

Τιμήθηκε το Δοξάτο με Βασιλικό διάταγμα του 1945

Με Χρυσό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών το 1985

Και με Προεδρικό Διάταγμα το 1998 χαρακτηρίστηκε ως «Μαρτυρική Πόλη».