Δρόμοι του χθες, δρόμοι του σήμερα

Δρόμοι του χθες

Δρόμοι του σήμερα

Είδα το καλοκαίρι την επιτυχημένη παράσταση στους Φιλίππους του Θοδωρή Γκόνη «οι εφτά άγγελοι» . Εύκολα καταλάβαινε κανείς τη μεγάλη σημασία της σύνδεσης της ιστορίας της περιοχής, του χθες με το σήμερα.

Φίλιπποι – Καβάλα και Θάσος- Εγνατία -Αμφίπολη, βουνά,  νερά και κάμπος και στο βάθος Δράμα.

Μάχες, δρόμοι στρατιωτικοί , αλλά και δρόμοι που διαβαίνει η σκέψη, η φιλοσοφία, η θρησκεία, τα αγαθά.

Θέατρο, δράμα, δράση, δρώμενα.

Φύση, νερά και βάπτισμα.

Χώμα, πηλός και λάσπη.

Βουνά και κάστρα και προσκυνήματα. Βουνά και μονοπάτια και φρυκτωρίες.

 Δάση και πλοία.

Ορυχεία, χρυσός και ασήμι.

 Κάμπος και γλεύκος. Ληνοί και ληνοβάτες.

Ίπποι αγέρωχοι, αναβάτες δεινοί. Συνδέουν το χθες με το σήμερα. Κάτω από το βλέμμα του Παγγαίου στο πέρασμα της αρχαίας Εγνατίας ανάμεσα σε Αμφίπολη και Φιλίππους το Δοξάτο ορθώνεται εύρωστη οικονομικά κώμη. Προπύργιο του Ελληνισμού!

Και εζήλωσαν την δόξα του Δοξάτου….κι ήρθαν εχθροί και κούρσεψαν τα υπάρχοντα μας, έσφαξαν τα παλικάρια μας.

Κι όμως δε λύγισε κανείς, οι γυναίκες μαυροφορέθηκαν, αλλά δεν έπεσαν.

Χαλυβδώθηκαν οι συνειδήσεις και το φρόνημα.