Αισθανόμενοι την βαριά ευθύνη, τη βαριά κληρονομιά που
απορρέει από ένα μαρτυρικό τόπο, γιατί το Δοξάτο και μόνο αυτό και οι κάτοικοί
του παγκοσμίως βίωσαν μέσα σε τρεις δεκαετίες : 3 κατακτητικές εισβολές, 2
ομηρίες και περιπέτειες, πείνα, κατοχές, ολοκαυτώματα και συστηματική εξόντωση
του πληθυσμού και εν τέλει ερήμωση και λεηλασία
παντοειδούς πλούτου.
Αισθανόμενοι λοιπόν και αναγνωρίζοντας το δίκαιο αίτημα των
κατοίκων των Κυργίων, που έστησαν μετά από έντονες διώξεις και προσφυγιά τον
πολιτισμό και τα υπάρχοντά τους στη φιλόξενη περιοχή μας. Τα έχασαν όμως όλα
μέσα σε λίγα χρόνια, μαζί με αγαπημένα, συγγενικά πρόσωπα.
Η οικογένειά μου καταγόμενη από τη Σάντα του Πόντου με
σπουδές και διδασκαλία στο φημισμένο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας και αξιόλογη
ενασχόληση με το εμπόριο στη συνέχεια στα φιλόξενα παράλια του Ευξείνου Πόντου,
διωκόμενη αργότερα στα 1939 εγκαταστάθηκε στα Κύργια, δημιουργώντας μια από τις
μεγαλύτερες επιχειρήσεις της εποχής. Καταστράφηκαν όμως όλα γρήγορα το
Σεπτέμβρη του 1941. Έδωσαν όμως το παρόν στις δημοκρατικές και αγωνιστικές
κινητοποιήσεις, όπως και όλοι οι φιλοπρόοδοι κάτοικοι των Κυργίων. Προσέφεραν
στα γράμματα, στον πολιτισμό και στην υγεία όχι μόνο στα Κύργια , αλλά και στο
Δοξάτο.
Σήμερα, εμείς οι νέοι κάτοικοι του
διευρυμένου Δήμου, αναλογιζόμενοι τη συμβολή όλων των Δημοτικών και Τοπικών
Κοινοτήτων στο κομμάτι αυτό της ιστορίας (για τη συμμετοχή κάποιων όπως το Καλαμπάκι στην ομηρία του
1916-18 και τα Κύργια στην περίοδο του 1941-1945.
Γίνεται όμως γνωστή όλη η περιοχή
και δοξάζεται στην κυριολεξία από το όνομα του Δοξάτου.
Δώσαμε απλόχερα σε όλους και στους
κατοίκους της Δράμας και όλου του Νομού την Ιστορία για να καταγραφεί και να
αναγνωριστεί η πόλη και όλος ο νομός «μαρτυρικός» σύμφωνα με τη σύγχρονη
βιβλιογραφία.
Γιατί το ύψος της θυσίας των
ανθρώπων, η συμβολή στα εθνικά και ηρωικά κατορθώματα δεν μετριέται με το μέτρο και τους αριθμούς.
Συνοδοιπόροι στο δύσκολο και
μοναχικό μονοπάτι της θυσίας οι κάτοικοι του Δήμου Δοξάτου , ως μια μικρογραφία
όλης της Ελλάδας, καλούμαστε να τιμήσουμε άλλη μια μεγάλη θυσία και βάλουμε ένα
ακόμη λιθαράκι στην αιματοβαμμένη ιστορία του τόπου μας. Κι αυτό για το δίκαιο
αίτημα των κατοίκων μακριά από κάθε είδους προσωπική εξάρτηση και πειθαναγκασμό
που διχάζουν ομάδες και κοινωνίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου