Η Παναγία Θεοτόκος Μητέρα όλων. Σκέπη και Προστασία της ορθόδοξης μάνας

Η Παναγία Θεοτόκος Μητέρα όλων. Σκέπη και Προστασία της ορθόδοξης μάνας

Η ημέρα της μητέρας ανιχνεύεται στα τέλη του 19^ου αι. στη Αμερική. Ήταν ένα κάλεσμα που απευθυνόταν στις γυναίκες. Ένα κάλεσμα αφύπνισης και συνειδητοποίησης των ολεθρίων συνεπειών του πολέμου. Ήταν μια προσπάθεια στράτευσης των μητέρων για την μεγάλη υπόθεση της ειρήνης. Και της φιλίας

Στην Ελλάδα καθιερώθηκε γύρω στα 1929. Τοποθετείται αρχικά την ημέρα της Υπαπαντής του Κυρίου, υπογραμμίζοντας την ορθόδοξη, αλλά και συνάμα ελληνική ταυτότητα της γιορτής. Στη δεκαετία του ’60 αφελληνίζεται και μεταφέρεται την δεύτερη Κυριακή του Μάη .

Εμείς εδώ θα σταθούμε στην Ορθόδοξη  γιορτή της Υπαπαντής. Δεσποτική και Θεομητορική γιορτή συνάμα! Όπως πάλι το Θεομητορικό πρόσωπο της Παναγίας μας, έχει τόσα να πει σε όλους μας, μα κυρίως στις μητέρες που η αγάπη του Θεού χάρισε τέκνα, και καλούνται να τα αναθρέψουν “εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου”. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που την ημέρα αυτή εορτάζουν, πρέπει να εορτάζουν οι Ορθόδοξες Χριστιανές μητέρες, και γι’ αυτό, όταν το κράτος παλιότερα φαινόταν να τιμά την Χριστιανική μας πίστη, αυτή την ημέρα της Υπαπαντής είχε καθιερώσει ώστε να τιμώνται οι μητέρες που μεγαλώνουν και αναθρέφουν παιδιά.

Η συνάντηση του Χριστού με τον δίκαιο Συμεών

Θα σταθούμε για λίγο ακόμη στο σεβαστό πρόσωπο του Γέροντος Συμεών, ο οποίος την ημέρα αυτή, εντός του Ναού, αξιώθηκε ιδιαιτέρας και μοναδικής τιμής. Ο Ιωσήφ και η Μητέρα του Ιησού θαύμασαν για όσα λέγονταν γι’ Αυτόν. Ο άγιος Συμεών τους ευλόγησε και είπε προφητικά στη Μαριάμ, τη Μητέρα Του:

«…ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΤΙΛΕΓΟΜΕΝΟ (“σημείο διαφωνίας”,  Όσο για σένα, ο πόνος που έχεις να περάσεις για το παιδί σου, σαν δίκοπο μαχαίρι θα σου τρυπήσει την καρδιά».

Ο Γέροντας Συμεών, περίμενε με ζωηρό πάθος να έλθει η παρηγοριά στον Ισραηλιτικό λαό, με την έλευση του Μεσσία. Όχι μόνο γνώριζε τις Προφητείες που έκαναν λόγο περί του Λόγου του Θεού, αλλά τον είχε επισκεφθεί και τον είχε φωτίσει και του είχε αποκαλύψει αυτό το Πανάγιον Πνεύμα, “το λαλήσαν διά των Προφητών”, ότι δεν θα έφευγε από τον κόσμο αυτό, πριν δει με τους σωματικούς του οφθαλμούς τον Σωτήρα του κόσμου. Τον Κύριο Ιησού Χριστό!

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας περιγράφει με συγκίνηση το γεγονός. Τόση δε ήταν η συγκίνησις του Συμεών, όταν εδέχθη από την Παναγία μας στην γεροντική του αγκάλη το Βρέφος Ιησούν, ώστε ανεβόησε: “Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη…” (Λουκ. Β” 29

Έλαμπε δηλ. η θεία δύναμις του Βρέφους και φώτιζε τους καθαρούς οφθαλμούς της καρδιάς του Συμεών και έτσι τον αξίωσε να δει τον Θεό. Να δει δηλ. ότι δεν ήταν ένα Βρέφος, όπως όλα τα άλλα, αλλά μέσα του κατοικούσε η όλη η Θεότητα.

Η Παναγία Θεοτόκος είναι ακόμη Μητέρα όλων μας. Εδώ δεν πρόκειται πια τόσο για δογματική, θεωρητική αλήθεια, αλλά για πρακτική, καθημερινή εμπειρία της Εκκλησίας στο διάβα των αιώνων. Από τη στιγμή της πρώτης παρέμβασής της στο θαύμα της Κανά μέχρις αυτή την ώρα, ποτέ δεν έπαψε ο άνθρωπος να παρακαλεί την Παναγία να μεσιτεύσει στον Υιό της και Σωτήρα μας για κάποιο αίτημά του. Δεν είναι προσφυγή σε μια βασίλισσα αυτή η ικεσία μας προς τη Θεοτόκο, αλλά καταφυγή στην Μητέρα του Χριστού που την νιώθουμε και ως δική μας Μητέρα. Κι έτσι εξηγείται ότι της λέμε τον καθημερινό μας πόνο, της εξομολογούμαστε τους κρυφούς καημούς και τα βάσανά μας, της εμπιστευόμαστε τις μύχιες σκέψεις μας και τις βαθύτερες επιθυμίες μας. Μερικοί ίσως θεωρούν παιδιάστικα τα αιτήματα των πιστών προς την Παναγία, άλλοι μπορεί να τα βρίσκουν ακόμη και παράλογα. Ξεχνούν ότι στη μητέρα του κανείς μπορεί να πει όλα όσα αισθάνεται, ακόμη κι αν είναι παράλογα. Γιατί έχει εμπιστοσύνη στη μητρική της αγάπη, που ξέρει να δέχεται τα πάντα, που βρίσκει ένα λόγο συμπόνιας και συμπαράστασης ακόμη και στα πιο παιδιάστικα λόγια μας.

Είναι αληθινά Μητέρα όλων μας η Παναγία Θεοτόκος. Γιατί είναι αυτή που αντιπροσωπεύει το γένος μας στην εκπλήρωση του σχεδίου του Θεού για τη σωτηρία μας. Όπως η Εύα είναι η σαρκική μητέρα μας, έτσι η Θεοτόκος είναι η κατά πνεύμα μητέρα μας. Είναι η Πλατυτέρα, η γέφυρα, η σκάλα που οδηγεί τον Υιό και Λόγο του Θεού στον κόσμο για να οδηγηθεί ο άνθρωπος στον ουρανό.  Είναι Μητέρα όλων των πιστών η Παναγία, γιατί δεν παύει ούτε στιγμή να μεσιτεύει για την σωτηρία όλων μας με τη θέρμη της αγάπης, που μόνο μια πάναγνη μητρική καρδιά μπορεί να έχει.

Είναι όμως και Μητέρα , καθενός από μας η Παναγία. Έτσι την αισθανόμαστε όλοι, γι’ αυτό την επικαλούμαστε σε κάθε δύσκολη ώρα, γι’ αυτό προσφεύγουμε σ’ αυτή σε κάθε πόνο ή χαρά. Κι αυτό πολύ δικαιολογημένα. Γιατί έζησε ως μητέρα κατά την επίγεια ζωή της. Πέρασε τα χρόνια που έζησε στη γη μέσα στη φροντίδα για τον Υιό της. Η ταπείνωσή της δεν σταμάτησε με την γέννηση του Χριστού, αλλά συνεχίστηκε σ’ όλα τα κατοπινά χρόνια. Μέσα στην καθημερινή σιωπή της μητρικής φροντίδας κύλισε ολόκληρη η ζωή της.

Έζησε ως μητέρα και αγάπησε ως μητέρα, αλλά και πόνεσε ως μητέρα όλες εκείνες τις δύσκολες ώρες του Πάθους του Χριστού. Και θυμόμαστε τα λόγια του Συμεών: «Σου δε την ψυχή διελεύσεται ρομφαία»

 Αυτή της η ζωή, μέσα στην καθημερινή σιωπή της αγάπης, την κάνει να βρίσκεται πιο κοντά μας, δίπλα μας, έτοιμη να ακούσει κάθε αίτημά μας. Από αυτή τη συναίσθηση πηγάζει και η δική μας εμπιστοσύνη στο μεσιτικό της ρόλο, είτε πρόκειται για παράκληση προς το Θεό, για να μας συγχωρήσει κάποιο ανόμημα, είτε προσφεύγουμε στην αγάπη της, για την εκπλήρωση κάποιου αιτήματος.

Στο πλήθος των επετείων ξεχωρίζει λοιπόν η τιμή, η γιορτή στη γυναίκα , στη μάνα. Από την αρχαιότητα αν επισκεφτεί κανείς το μουσείο θα δει τα λατρευτικά ειδώλια αφιερωμένα στη μητρότητα. (μητριαρχική κοινωνία Κρήτης και Θεές Μυθολογίας)

Η  θέση της γυναίκας στην τέχνη στα αγγεία. Γαία, Ρέα, ασιάτισσα Κυβέλη, Ήρα, Εστία, Δήμητρα και Ανδρομάχη, Ολυμπιάδα κ.α

Σπαρτιάτισσα μάνα

Στην Παλαιά Διαθήκη , στην Καινή Διαθήκη: Συνεργάτης του Θεού στο δημιουργικό του έργο με την τεκνογονία. Το υψηλότερο και ευγενέστερο των καθηκόντων της γυναίκας με το οποίο θα πετύχει τη σωτηρία.

Βυζάντιο: ευλογία η γέννηση ενός παιδιού με τις μαμές ακόμη και μαιευτήρια στην Αλεξάνδρεια.

Δεν φτάνει να γεννήσεις ένα παιδί, πιο πολύ είναι να το μεγαλώσεις, να το ζήσεις να το πονέσεις!

«Κι αν δεν είπα παραμύθια σε παιδιά και εγγόνια, δεν θήλασα μόνο γάλα, αλλά και παραμύθια! Μέσα από τα παραμύθια ξετυλίγεται η ιστορία του τόπου.

«Να κάνετε την ιστορία του τόπου μας, παραμύθι, τραγούδι, να τη μάθουν τα παιδιά»

Η Ιστορία του μαρτυρικού μας τόπου στα παιδιά μας. Ως τραγούδι, ποίημα, νανούρισμα.

Ακόμη και αν έχει αλλάξει ο ρόλος της οικογένειας σήμερα.

Η γυναίκα εργάζεται και κάνει καριέρα. Οι ευθύνες μοιράζονται στην οικογένεια και αυξάνεται το άγχος με υπερένταση και συγκρούσεις. Τα συναισθηματικά προβλήματα των παιδιών παίρνουν συχνά τη μορφή μπελά για τους γονείς και προσπαθούν να τελειώνουν τη μέρα χωρίς άλλα προβλήματα. Οι έφηβοι αισθάνονται ότι παραμελούνται. Τα προβλήματα μένουν χωρίς απάντηση, λύση και στήριξη.

Ωστόσο η επαγγελματική δραστηριότητα της γυναίκας δεν είναι απειλητική για τη συνοχή της οικογένειας, απεναντίας συνεισφέρει οικονομικά στην οικογένεια, αισθάνεται δραστήρια και ολοκληρωμένη και έχει θετικές επιπτώσεις στην οικογένεια και στην κοινωνία, γιατί όταν ευημερεί η οικογένεια, ευημερεί και το κράτος.

Αδιάψευστη μαρτυρία όλων των παραπάνω οι φωτογραφίες γυναίκας μάνας στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας  και φυσικά του Δοξάτου!