αποσπάσματα βιβλίο Ρένας και ΓΕΛ Νευροκοπίου

 

Συγκεκριμένα η κ. Στυλίδου ανέφερε:
«Σήμερα κυρίες και κύριοι, έχουμε την χαρά να φιλοξενούμε στο σύλλογο μας, μια Δραμινή συγγραφέα και δημοσιογράφο, την κυρία Ρένα Τριανταφυλλίδου
Πιθανών να είναι γνωστή σε πολλούς από εσάς καθώς εργάστηκε σε τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς ως ρεπόρτερ και παρουσιάστρια ενημερωτικών εκπομπών. Συνεργάστηκε με περιοδικά και εφημερίδες τοπικής και πανελλαδικής εμβέλειας, ενώ τα τελευταία 12 χρόνια είναι μέλος της συντακτικής ομάδας της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Ψίθυροι press»  και του διαδικτυακού τόπου:  www.destanea.com. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Επαρχιακού Τύπου.
Βραβεύτηκε από το Υπουργείο  Μακεδονίας Θράκης, για την προσφορά της στην τοπική ενημέρωση, και από την Εταιρεία Δραμινών Μελετών,  για την προσφορά της στα Ελληνικά Γράμματα και ιδιαίτερα στην τοπική πνευματική κίνηση.
Το 2010 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δράμας εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο: «Ιστορία Σμιλευμένη σε Μάρμαρο», το οποίο και έχει εξαντληθεί.
Το 2012 κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο της (Μυθιστόρημα), με τίτλο: «Η ζωή είναι εύθραυστη, η αγάπη;» αυτό που σήμερα θα μας παρουσιάσει η ίδια.

Θα μου επιτρέψετε να πω δυο λόγια για το βιβλίο, πριν δώσω τον λόγο στην ίδια.
Μια ευαίσθητη, ρομαντική και συνάμα συγκλονιστική ιστορία ξεδιπλώνεται στις σελίδες του βιβλίου αυτού. Οι παράνομες υιοθεσίες, ένα βαθύ κοινωνικό πρόβλημα, που ακόμη και στις μέρες μας εξακολουθεί να υφίσταται, αποτελούν το κύριο θέμα της ιστορίας, η οποία εμπλουτισμένη με δεκάδες απρόσμενες ανατροπές, στην εξέλιξη της , καθηλώνουν τον αναγνώστη, κάνοντας τον παράλληλα κοινωνό, του μεγάλου και διαχρονικού προβλήματος των παράνομων υιοθεσιών. Αναπάντεχες αποκαλύψεις, διανθισμένες με έντονα συναισθήματα, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, μέχρι την τελευταία σελίδα του βιβλίου. Οι ήρωες του μυθιστορήματος, καλούνται να κάνουν την υπέρβαση. Να αποδεχτούν ότι η «ζωή είναι εύθραυστη» και να «πολεμήσουν» για την αγάπη. Να απαντήσουν στο ερώτημα, αν είναι η αγάπη εύθραυστη και να λυτρωθούν από τα καλά κρυμμένα μυστικά που στοίχειωσαν τη ζωή τους».
Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Βόρειας Ελλάδας, και περιπλανάται,  μαζί με τους ήρωες της, στα πανέμορφα νησιά του Αιγαίου, τη Θάσο και τη Μυτιλήνη, περνά από την πρωτεύουσα, την Αθήνα και φτάνει μέχρι το μαγευτικό θέρετρο της Βαλτικής το Βαρνεμούντε.
Πλούσιες εικόνες και χρηστικές πληροφορίες από τους σταθμούς αυτούς, αποφορτίζουν συχνά πυκνά τη βαρειά ατμόσφαιρα, ενώ η άρτια δομή της ιστορίας, κάνει τον αναγνώστη συμμέτοχο , χαρίζοντας του παράλληλα εκπλήξεις, που τον προκαλούν αλλά και τον κρατούν σε εγρήγορση, από την αρχή του βιβλίου, μέχρι και την τελευταία του σελίδα.»
Είναι ένα βιβλίο που θα σας συγκινήσει, αλλά και θα σας προβληματίσει.  Προσωπικά εύχομαι τα καλύτερα στη συγγραφέα του και ευελπιστούμε σύντομα να έχουμε τη χαρά να διαβάσουμε κι άλλο βιβλίο της.
Μια ευαίσθητη ρομαντική και συνάμα συγκλονιστική ιστορία ξεδιπλώνεται στις σελίδες του βιβλίου της φίλης Ρένας. Καλαίσθητο από την πρώτη αφή προτρέπει τον αναγνώστη για ξεφύλλισμα με τα ζεστά του χρώματα. Ε! στη συνέχεια δεν το αφήνει κανείς παρά μόνο στο τέλος γιατί με αριστοτεχνικό τρόπο η συγγραφέας κατορθώνει να προκαλέσει το ενδιαφέρον και την αγωνία για την εξέλιξη.
Οι τραυματικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας της ηρωίδας ίσως αγγίζουν πολλές αναγνώστριες, που βίωσαν κάποιο σωματικό ή ψυχικό βιασμό. Αλλά και  ακόμη και πιο απλά θέματα, όπως το ξύλο στο σχολείο κ.ά.
 Εξ απαλών ονύχων θα λέγαμε διακρίνεται ένας αγώνας για να φανεί η δύναμη της ηρωίδας και η αξιοπρέπεια της προσωπικότητας της.
Φυλακίζεται σε κάθε περίπτωση ο πόνος να μην φανεί, ακόμη και στο σκληρότερο θέμα της ζωής με το θάνατο των γονιών της.
Και η ζωή συνεχίζεται με ορφάνια, ανάδοχη οικογένεια, αλλά και σπουδές, επιτυχία συγγραφική και ο έρωτας. …
Με το γλαφυρότερο τρόπο δίνεται ο πόνος του έρωτα.
Ρήξεις και επαναστάσεις με τα «θέλω της» και τη ζωή.
Ο αγώνας της κάθε γυναίκας για να βγει στο στίβο της εργασίας στην κοινωνία να καταξιωθεί δίπλα στον άνδρα, αντιμετωπίζοντας σοβαρά θέματα.
Από τα πλέον σοβαρά οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, οι παράνομες υιοθεσίες διαχρονικά θέματα που δυστυχώς πονούν πάντα πολύ...και σήμερα.
 Απασχολεί ακόμη τη συγγραφέα η μετανάστευση, εσωτερική και εξωτερική.
Ακολουθεί μεγάλη περίοδος εσωστρέφειας περιχαράκωσης στον εαυτό της, κατάθλιψη και απομάκρυνση ακόμη από το ίδιο της το σπλάχνο.
Και τέλος μέσα από απρόσμενες ανατροπές με γλαφυρές περιγραφές περιοχών, μνημείων ναών ……. η συγγραφέας μας ταξιδεύει στη Θάσο, στη Μυτιλήνη και στη Γερμανία, ως «άριστη συγγραφέας ταξιδιωτικών βιβλίων».
Ο «από μηχανής Θεός» όπως χαρακτήρισε κάποιος το ημερολόγιο της ηρωίδας φέρνει τη λύτρωση. Καλείται η ηρωίδα να κάνει την υπέρβαση και να δώσει λύσεις έχοντας κοντά της δικούς της ανθρώπους.
Καλούμαστε και εμείς όπως το ζητεί ο τίτλος του πονήματος της Ρένας να κρίνουμε για τα θεμελιώδη ζητήματα της ζωής και της Αγάπης. Μιας και όλη μας η Ζωή είναι αγάπη.
Μια αγάπη που πηγάζει πρωταρχικά από το Θεό. Η σχέση με το θείο διακρίνεται έντονα στη γραφή της Ρένας. Αγαπητική σχέση με το Θεό που θα οδηγήσει στην αγάπη της οικογένειας, της κοινωνίας και τον αληθινό έρωτα. Σ’ αυτήν την πορεία της ζωής και της αγάπης βιώνει κανείς τριγμούς, ρωγμές, συγκρούσεις με αποτέλεσμα να περιχαρακώνεται αυτάρεσκα στον κύκλο του. (Εδώ μπορούμε να βρούμε κάποιες κοινωνιολογικές ερμηνείες)
Για μας όμως τους ορθοδόξους ο κύκλος της αγάπης του Αβά Δωρόθεου δίνει απαντήσεις στο ερώτημα.
«Υποθέτουμε ότι είμαστε όλοι σε ένα κύκλο με κέντρο το Θεό. Όσο προχωράμε προς το Θεό στο κέντρο του κύκλου, πλησιάζουμε και μεταξύ μας, και όσο απομακρυνόμαστε από το Θεό, μακραίνουν και οι αποστάσεις από τον συνάνθρωπο μας». (όπου ο άλλος αντί να είναι η εικόνα του Θεού γίνεται η κόλασή μας)
«Αγάπα και ό, τι θέλεις κάνε. Αγάπη και απόλυτη ελευθερία».
Η αληθινή αγάπη, για κάποιους η ανιδιοτελής αγάπη δεν φοβάται τη ζωή
Ευχαριστούμε Ρένα που άγγιξες την ψυχή μας!»

Published in Δες Βιβλίο

Παρουσίαση βιβλίου: «Η ζωή είναι εύθραυστη, η αγάπη;»

Μια πραγματικά φιλόξενη, ζεστή ατμόσφαιρα, στήθηκε στον εξαιρετικό χώρο του Πνευματικού Κέντρου του Δοξάτου, από τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου, για την παρουσίαση του βιβλίου της Ρένας Τριανταφυλλίδου, το απόγευμα της Κυριακής 1 Δεκεμβρίου 2013. Την παρουσίαση του βιβλίου έκανε η εκπαιδευτικός Μαρία Στυλίδου η οποία και εύστοχα επισήμανε τα μεγάλα κοινωνικά θέματα, που η συγγραφέας αναδεικνύει μέσα από την αφήγηση της ιστορίας

14:00-14:30:Α.Δεληγιώργη,Αγγλική Φιλολογία,Στυλίδου Μαρία,Θεολόγος

« Εικόνες …Συνάντησης»

Τρίτη, 29 Ιουνίου 2010

ΤΟΥ ΓΕΛ Κ.ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ ΣΤΗΝ 1Η ΔΕΚΑΔΑ ΤΟΥ NATIONAL GEOGRAPHIC!

"Πριν από κάποιους μήνες οι μαθητές του λυκείου Κ. Νευροκοπίου δημιούργησαν αυτό το βιντεάκι με τίτλο "Are you coming with us?" ώστε να συμμετάσχουμε σε ευρωπαϊκό διαγωνισμό βίντεο. Σήμερα το πρωί μάθαμε ότι βρισκόμαστε στην 1η δεκάδα του National Geographic!!!! και σε λίγες μέρες θα ξέρουμε αν καταφέραμε να μπούμε και στην τριάδα! λέει η Μαρία Στυλίδου, διευθύντρια γενικού λυκείου Νευροκοπίου...

"Ως κεντρική ιδέα και μήνυμα του πεντάλεπτου βίντεο προτείνουμε την αναδάσωση. Επίσης σημαντικό ρόλο έχει η ανακύκλωση όπως και οι εναλλακτικές μορφές ενέργειες (π.χ. φωτοβολταικά). Μεταξύ των άλλων, στο βίντεο θίγονται και ζητήματα που αφορόυν στο περιβάλλον και στο σύγχρονο τρόπο ζωής".

Συγχαρητήρια... Η Διευθύντρια του ΓΕΛ Κ Νευροκοπίου Μαρία Στυλίδου –Κωνσταντούδη συγχαίρει όλους τους μαθητές του σχολείου, που με την ευαισθησία και τον προβληματισμό τους, αποτύπωσαν τις περιβαλλοντικές τους ανησυχίες σε μια αξιόλογη και παράλληλα καλλιτεχνική δουλειά για: την ποιότητα ζωής στο Νευροκόπι την τοπική οικονομία, το περιβάλλον, τις φυσικές ομορφιές  και -συγκρίνοντας αυτά τα στοιχεία με τα αντίστοιχα της πόλης και επισημαίνοντας τα αδύνατα σημεία. -Ακόμη με διορατικότητα επεσήμαναν εστίες μόλυνσης όπως τα σκουπίδια και τα νεκροταφεία ελαστικών αυτοκινήτων της περιοχής, που στη συνέχεια δημιούργησαν  οικολογική καταστροφή στο Νομό μας. -Έστειλαν μηνύματα αισιοδοξίας από το ακριτικό Νευροκόπι για ποιότητα ζωής και διατροφής Καθοριστικοί συντελεστές, εκτός από τους μαθητές ο καθηγητής της Πληροφορικής Καρυπίδης Ανδρέας, η εκπαιδευτικός Αμαραντίδου Ελένη, πρωταγωνιστές ακόμη και κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής.

το κείμενο της ομιλίας στο Ευξείνιο Σύναγμα

 

και τα αυτονόητα πρέπει κανείς να

 

τα παρουσιάζει.

 

Όπως στο ηρώο της εκκλησίας μας τιμώνται εδώ και πολλά χρόνια οι αποβιώσαντες της δεύτερης ομηρίας Δοξατιανοί.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δοξάτο- Πόντος
Μια παράλληλη ιστορία, ιστορία αγώνων και θυσίας, αλλά και μη δικαίωσης.
-Ένα μεγάλο κομμάτι του Ελληνισμού, που υπέστη βίαιη διακοπή της τρισχιλιετούς παρουσίας του στον ιστορικό Πόντο.
-Μια πολύπαθη, ιστορική, ηρωική κώμη που πλήρωσε ακριβά, μόνο αυτή, για την πολυπόθητη ελευθερία μετά από σκλαβιά 5 και πλέον αιώνων.
-Τις ελληνικές νίκες στους Βαλκανικούς πολέμους τίς πληρώνει ακριβά το ποντιακό ελληνικό στοιχείο.
-Με το τέλος των Βαλκανικών όλοι γιορτάζουν την ελευθερία τους και το Δοξάτο ζει το ολοκαύτωμά του.
-Το 1916 αρχίζει η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου με 350.000 νεκρούς.
Με τακτικές εκτόπισης εξοντώνονται οι Πόντιοι αδελφοί.
Δοξάτο 1916-18 μια δεύτερη εισβολή των Γερμονο-Βουλγάρων, ακολουθεί πείνα, διώξεις και η πρώτη ομηρία των Δοξατιανών . Ένας στους 18 επιστρέφει.
- Οι Έλληνες στον Πόντο αντιστάθηκαν με όποιο τρόπο μπορούσαν. Δημιουργείται εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα που αριθμούσε πάνω από 18.000 ένοπλους.
Δυστυχώς η Αθήνα άργησε να κατανοήσει την σημαντική στρατιωτική παράμετρο που αντιπροσώπευε το Ποντιακό αντάρτικο, ενώ ο διχασμός αποδυνάμωσε το Ελληνικό μέτωπο..
Το τέλος γνωστό. Καταστροφή –Προσφυγιά.
Από το 1919 και μετά, οι πόντιοι αδελφοί βρίσκουν με πολλές δυσκολίες πατρίδα, την φιλόξενη Μακεδονία και μάλιστα την Δράμα.
-Στο Δοξάτο ένα παραδοσιακά ντόπιο χωριό με πλούσια ιστορία και παράδοση χιλιετιών, οι Πόντιοι αδελφοί βρίσκουν καταφύγιο, και συναντάται το επαναστατικό πνεύμα του Πόντου μ’ αυτό το ηρωικό του Δοξάτου.
-Ηρωικό γιατί δεν υπάρχει καμία άλλη Ελληνική γωνιά που μέσα σε 3 δεκαετίες να ζει τρεις καταστροφές:
30 Ιουνίου 1913, 1916-1918, και Σεπτέμβρης του 1941 , με δύο ομηρίες, σφαγές και εξόντωση του πληθυσμού
(30 Ιουνίου 1913 Στόμωσε το ξίφος των Βουλγάρων, αλλά και οι αντιδράσεις των ξένων σταμάτησαν ίσως τη βουλγαρική θηριωδία στο Δοξάτο). Όλοι γιορτάζουν σήμερα τα ελευθέρια και εμείς έχουμε το θλιβερό προνόμιο να τελούμε τρισάγιο για να αναπαυθούν οι ψυχές των ηρώων μας.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΩΣ ΣΥΜΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΜΟΙΡΟΥ ΔΟΞΑΤΟΥ επαναλήφθηκε τους πρώτους μήνες της τελευταίας βουλγαρικής κατοχής στην Αν. Μακεδονία και Θράκη, όταν οι Βούλγαροι σφετεριστές επανήλθαν το 1941 και είδαν το Δοξάτο ανασυγκροτημένο και ακμαίο, ενώ το είχαν αφήσει σωρό ερειπίων.
-(Σήμερα κανείς Βούλγαρος επίσημος στις τόσες επισκέψεις τους δεν αισθάνθηκε την υποχρέωση να καταθέσει ένα απλό στεφάνι στα μνημεία των χιλιάδων θυμάτων ούτε βέβαια επιστράφηκε κάποιο από τα αρπαγέντα κειμήλια της περιοχής μας, αλλά και της Ιεράς Μονής Εικοσιφοίνισσας, όπως εξάλλου είχαν ρητή υποχρέωση να κάνουν).
Για ποιο λόγο λοιπόν το Δοξάτο δέχθηκε τις άδικες αυτές επιθέσεις;
Προφανώς η ισχυρή οικονομία, ως κέντρο ελέγχου της καλλιέργειας, της επεξεργασίας και του εμπορίου του καπνού. Η συμμετοχή των Δοξατιανών στο Μακεδονικό Αγώνα και η "επιμονή" τους στην ελληνική γλώσσα και στην ελληνική ορθοδοξία.

Αναφερόμαστε στην παράλληλη ιστορία του ποντιακού ελληνισμού και την ιστορία του Δοξάτου, γιατί είναι ιστορία αγώνων, επανάστασης, ηρωικών στιγμών, θυσίας, αλλά και ακμής, προόδου, ανάπτυξης, οικονομικής ευρωστίας και άνθησης των γραμμάτων , της τέχνης και της θρησκευτικής ζωής.

Πόντιοι που πρωταγωνίστησαν στην αντίσταση τους 1941 του Δοξάτου και φωτισμένοι άνθρωποι που με την γραφή και το λόγο , τη διοίκηση υπενθυμίζουν και σήμερα αυτήν την ιστορία αλλά και τις ξεχασμένες μας υποχρεώσεις.

Στοιχείο της ζωής των Δοξατιανών, που χάνεται στα βάθη των αιώνων οι ιπποδρομίες.
Κατάλοιπο του "Θράκα ιππέα" και του "Φίλιππου πνεύματος" της ευρύτερης περιοχής, του Αρματωλού και του Κλέφτη της εποχής της Τουρκοκρατίας, αλλά και της ιππικής τέχνης, της δεξιοτεχνίας στο κουμαντάρισμα των αλόγων στα δύσκολα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα, όπου πρωταγωνιστούν Δοξατιανοί για την πολυπόθητη ελευθερία.
Ίπποι αγέρωχοι και αναβάτες δεινοί
Συνεχίζουν και σήμερα ως πιστοί και αχώριστοι φίλοι των Δοξατιανών στις 2 Μάη στο πανηγύρι του Δοξάτου, τιμώντας τον προστάτη άγιο, τον Στύλο της Ορθοδοξίας, Άγιο Αθανάσιο.
Κάτω από τον ήχο των ζουρνάδων και του νταουλιού χορεύουν οι Δοξατιανοί εκφράζοντας με την κίνηση του σώματος τις δονήσεις της ψυχής τους. Το προστάζει ο Άγιος για να πάει καλά η σοδειά, το μαξούλι, ο καπνός.
Σήμερα σε μια συνάντηση , στο 4ο Ευξείνιο Σύναγμα
Συναντώνται Δοξατιανός, Παγγιορίτικος χορός που αποδεσμεύει φυσικά και αυθόρμητα την ενέργεια του ήθους και την ταυτότητα του λεβέντη Δοξατιανού.
Με τον ποντιακό χορό που υπερβαίνει τις φιγούρες της δεξιοτεχνίας και θυμίζει, την επανάσταση, τον αγώνα , τη θυσία και κυρίως τον πόντιο Αντάρτη.
Η Δράμα είναι τόπος που εμπνέει το ρυθμό
Γαλάζια περιστέρα
Τοπικός χορός με συμβολική σημασία
Νιώθουν οι Δοξατιανοί ότι χορεύοντας τον χορό αυτό ατενίζουν την κυανόλευκη σημαία που πετάει ψηλά , σαν την ψυχή τους για αναζητώντας πολυπόθητη ελευθερία, κοντά ίσως και σε φίλους και συμμάχους.
Ευχόμαστε σήμερα λευτεριά για όλους και φυσικά μακριά από κάθε εξάρτηση υλική και ψυχική.

Μαρία Στυλίδου

Δράμα 2 Ιουλίου 2011

Ένα έθιμο, οι ρίζες του

οποίου χάνονται στους αι-

ώνες, αναβίωσε όπως κάθε

χρόνο, στις 2 Μαΐου, στο

Δοξάτο Δράμας. Πρόκειται

για το έθιμο των Ιπποδρομι-

ών, αναπόσπαστο στοιχείο

της μακράς παράδοσης

του δήμου. Οι ιπποδρομίες,

οι οποίες αναδεικνύουν

τους ιστορικούς δεσμούς

του αλόγου με την περιοχή,

πραγματοποιούνται στο

πλαίσιο των εορταστικών

εκδηλώσεων του Προστάτη

και πολιούχου αγίου της

μαρτυρικής κωμόπολης του

Δοξάτου, Αγίου Αθανασίου.

Η σχέση του αλόγου με

τον Δοξατιανό υπήρξε μο-

ναδική. Σύντροφος και φίλος

από πολύ παλιά σε όλες τις

αγροτικές εργασίες, αλλα

και στις μεταφορές, στο

εμπόριο, στον πόλεμο και

στην ψυχαγωγία. Ως πολύτι-

μος βοηθός του Δοξατιανού,

το άλογο χρησιμοποιήθηκε

επί αιώνες για την εκτέλεση

αγροτικών εργασιών, όπως

ο αλωνισμός, η άροση, η

κτηνοτροφία. Είναι αυτό που

θα δώσει την κίνηση στους

μυλόλιθους για το άλεσμα

δημητριακών και θα κινήσει

το γεράνι για την άντληση

νερού από το πηγάδι.

«Όλοι οι μεγάλοι πολιτι-

σμοί στηρίχθηκαν στο άλογο.

Σε όλους τους πολιτισμούς

και τις ιστορικές περιόδους,

η κατοχή ενός όμορφου, κα-

λογυμνασμένου αλόγου ήταν

δείγμα κοινωνικής ισχύος και

προβολής. Η περιοχή του

Παγγαίου, των Φιλίππων και

η ευρύτερη περιοχή του ιπ-

πέα ήρωα, του Θράκα ιππέα,

αγαπά το άλογο. Ο Θράκας

ιππέας σε ορισμένους χώ-

ρους της Θράκης και της

Μακεδονίας προσλαμβάνει

την ιδιότητα τοπικού Θεού

(ήρωας αρχηγέτης, ήρωας

Αυλωνίτης) και εικονίζεται

ως έφιππος ανδρείος πολε-

μιστής να σπένδει μπροστά

σε ένα βωμό», δήλωσε στο

ΑΠΕ-ΜΠΕ η υπεύθυνη Δη-

μοσίων Σχέσεων, μέλος του

Δ.Σ του ιππικού συλλόγου,

κ.Μαρία Στυλίδου.